Επιμελητηριο στο χαος και αλλαγη ηγεσιας

Τί γίνεται με το Επιμελητήριο Μεσσηνίας; Με ρώτησε τις προάλλες ένας φίλος και δεν ήξερα τι να του απαντήσω. Εννοούσε, όπως μου εξήγησε, τί γίνεται την περίοδο αυτή, που βρίσκεται στην προεδρία ο μειοψηφήσας Δημήτρης Αδαμόπουλος. Η αλήθεια είναι ότι δεν γίνεται τίποτα από τότε που στην προεδρία του Επιμελητηρίου βρίσκεται ο κ. Αδαμόπουλος, από τις αρχές του 2012 δηλαδή μέχρι σήμερα.
Έτσι φτάσαμε επτά μήνες μετά, το Επιμελητήριο να υπολειτουργεί και η παρακμή του στην μετά Καραμπάτου εποχή να θεωρείται δεδομένη.
Τι χρειάζεται λοιπόν ένα Επιμελητήριο απαξιωμένο χωρίς οράματα και προτάσεις;
Το ερώτημα δεν είναι καθόλου ρητορικό όπως αντιλαμβάνεσθε αλλά καίριο, αφού επτά μήνες από τότε που ανέλαβε η νέα διοίκηση, το Επιμελητήριο σκουριάζει ευρισκόμενο σε παρατεταμένη ακινησία.
Ασφαλώς και δεν είναι τυχαία η εξέλιξη αυτή. Και ασφαλώς έχουν ευθύνες αμφότερες οι πλευρές που δέχθηκαν να υπάρξει νέα κατάσταση στην ηγεσία του Επιμελητηρίου χωρίς να υπάρξουν οι ανάλογες εγγυήσεις, που θα διασφάλιζαν την ομαλή του λειτουργία σε μια εποχή που η επιχειρηματική κοινότητα βιώνει και αυτή τις ολέθριες συνέπειες της κρίσης και χρειάζεται ως στήριγμα ένα Επιμελητήριο θεσμοθετημένο σύμβουλο της Πολιτείας, με ουσιαστικές παρεμβάσεις.
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν συμβαίνει και η επιχειρηματική κοινότητα της Μεσσηνίας είναι στην πραγματικότητα ακέφαλη επιμελητηριακά.
Το ότι είναι ακέφαλη όμως η επιχειρηματική κοινότητα δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι υπάρχουν και επιχειρηματίες που αποτελούν αυτή την κοινότητα και μην έχουμε αυταπάτες προς αυτή την κατεύθυνση.
Δυστυχώς είτε το θέλουμε είτε όχι, επιχειρηματική κοινότητα στη Μεσσηνία δεν υπάρχει, αν και θα μπορούσε, αφού υπάρχουν αρκετοί αξιόλογοι ενασχολούμενοι με την τέχνη του επιχειρείν, που όμως σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν εν δυνάμει κοινότητα αφού ούτε κοινό λόγο έχουν ούτε και διάθεση συνύπαρξης βεβαίως.
Έτσι βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν, ενώ τα προβλήματα του επιχειρηματικού κόσμου καθημερινά πληθαίνουν και συναθροίζονται άλυτα. Τι θα γίνει με το μέλλον του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας είναι άγνωστο προς το παρόν, και το μόνο σίγουρο είναι ότι η κατάσταση αυτή όσο συνεχίζεται είναι σε βάρος του θεσμού και των μελών του.
Καλώς ή κακώς η εποχή Καραμπάτου σφράγισε την πορεία του Επιμελητηρίου ανοίγοντας νέους δρόμους και βάζοντας πολύ ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων.
Αν όσοι φιλοδοξούν να ηγηθούν στην νέα εποχή δεν μπορούν να υπερβούν τον πήχυ αυτό, τότε το Επιμελητήριο για να έχει συνέχεια θα χρειαστεί να αποκτήσει νέα ηγεσία.
Αν θα γίνει κάτι τέτοιο και το πώς μπορεί να γίνει, δεν το γνωρίζω.

Προφανώς το γνωρίζουν όσοι ενδιαφέρονται να ξαναγίνει το Επιμελητήριο δραστήριος θεσμός όσο ήταν παλαιότερα κι ακόμη περισσότερο. Οι απαιτήσεις των καιρών απαιτούν ένα Επιμελητήριο που πριν απ’ όλα θα μπορεί να υπερβεί τον εαυτό του για να έχει λόγο ύπαρξης. Περισσότερα πολύ σύντομα.
Υ.Σ. Εξελίξεις στο χώρο του Επιμελητηρίου επίκεινται τις επόμενες ημέρες, ίσως και μέσα στην εβδομάδα.
Θανάσης Παντές