ΜΠΟΜΠΟΛΑΣ, ΚΟΚΚΑΛΗΣ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΟΥ ΖΗΤΑΝΕ ΠΑΝΟΠΡΟΙΚΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΔΡΟΜΟ

H εργολαβική κοινοπραξία Μορέας Α.Ε., ακολουθώντας αντίθετη τακτική από τα άλλα «παγωμένα» οδικά έργα, που έχουν γίνει αντικείμενο πολυετών διαπραγματεύσεων μεταξύ Δημοσίου και παραχωρησιούχων για την επανεκκίνησή τους, αφού προώθησε την κατασκευή του κεντρικού άξονα Πελοποννήσου σε ποσοστό άνω του 80% εντείνει τώρα το χορό των εργολαβικών διεκδικήσεων. Η Μορέας Α.Ε., με μετοχική σύνθεση Ακτωρ Α.Ε., του ομίλου Λ. Μπόμπολα (71,67%), J&Ρ – ΑΒΑΞ, των επιχειρηματιών Ιωάννου – Παρασκευαΐδη (15%) και Ιντρακόμ Α.Ε., του Σ. Κόκκαλη (13,33%), με ισχυρό όπλο στη «φαρέτρα» της, ως νομικό εκπρόσωπο, ένα μέχρι πρόσφατα πολιτικό πρόσωπο πρώτης γραμμής, τον πρώην υφυπουργό και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Ντίνο Ρόβλια, έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με το ελληνικό Δημόσιο, διεκδικώντας σε διαδικασία διεθνούς διαιτησίας πρόσθετες αμοιβές ύψους 50,5 εκατομμυρίων ευρώ για συμβατικές καθυστερήσεις στο έργο.
Η παρουσία Ρόβλια
Η παρουσία του κ. Ρόβλια στην υπόθεση ως εκπροσώπου της κοινοπραξίας Μορέας Α.Ε. ασφαλώς συνάδει με τον επαγγελματικό του ρόλο, αφού είναι έμπειρος νομικός σε τεχνικά θέματα και μεγάλες συμβάσεις. Ταυτοχρόνως, όμως, είναι αξιοσημείωτη η συμμετοχή του ως «αντιπάλου» του ελληνικού Δημοσίου, λόγω της πολύχρονης και νωπής πολιτικής παρουσίας του στο δημόσιο βίο. Μέχρι τον Ιούνιο του 2012, ο κ. Ρόβλιας ήταν υφυπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας στην κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, όπως επίσης βουλευτής ΠΑΣΟΚ συνεχώς από το 2004 μέχρι το 2012. Οι νέες εργολαβικές διεκδικήσεις φέρνουν με τον πιο εμφατικό τρόπο στην επιφάνεια τις εξωπραγματικές προβλέψεις που περιελήφθησαν επί υπουργίας στο ΥΠΕΧΩΔΕ του Γ. Σουφλιά στις συμβάσεις παραχώρησης των μεγάλων οδικών έργων. Πρόκειται για τις ρυθμίσεις των συμβάσεων που υπερψηφίστηκαν στη Βουλή το 2007 από ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., προβλέποντας ολοκλήρωση των απαλλοτριώσεων σε ένα χρόνο και των αρχαιολογικών ανασκαφών μέσα σε ένα εξάμηνο! Χρονικές προθεσμίες, όπως ήταν τότε αναμενόμενο και αποδείχθηκε σήμερα, αφού έχουν παραβιαστεί σε όλες τις περιπτώσεις, η τήρηση των οποίων είναι αδιανόητη για τα ελληνικά δεδομένα. Η κύρωση των συμβάσεων στη Βουλή χρησιμοποιήθηκε ώστε να εισαχθούν παρεκκλίσεις από την κείμενη νομοθεσία για την επίσπευση, υποτίθεται, των έργων. Στην πράξη, όμως, αυτές οι ρυθμίσεις χρησιμοποιήθηκαν στις περιπτώσεις απαλλοτριώσεων, αρχαιολογικών ανασκαφών, μετακινήσεων δικτύων κοινής ωφέλειας κ.λπ., για την πληρωμή τεράστιων αποζημιώσεων για καθυστερήσεις στους παραχωρησιούχους και νέων εργολαβικών διεκδικήσεων στα πέντε μεγάλα οδικά έργα, συνολικού ύψους άνω των 300 εκατομμυρίων ευρώ, αλλά και για την απ’ ευθείας ανάθεση συμπληρωματικών εργασιών πολλών εκατομμυρίων ευρώ.