Η Αντιπρόταση - Ενωτική κίνηση Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ν. Μεσσηνίας οργανώνει συζήτηση την Πέμπτη 25 Απριλίου στις 7.30 , στο ξενοδοχείο REX με θέμα:" Ναι ή όχι στην αξιολόγηση'' και ομιλητές τους: Γιώργο Μαυρόγιωργο , Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και τονΓιάννη Αναγνωσταρά, εκπαιδευτικό , μέλος του Δ.Σ. της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας.
Η αντιπαράθεση για την αξιολόγηση δεν είναι μια ακαδημαϊκή συζήτηση. Δεν γίνεται σε πολιτικό και κοινωνικό κενό. Πίσω από την αξιολόγηση υποκρύπτεται το επίδικο των απολύσεων, της βαθμολογικής και μισθολογικής καταβαράθρωσης.
Στην εποχή που η αξιολόγηση προβάλλεται ως ένα από τα βασικά μέσα για την αλλαγή του σχολείου, που παρουσιάζεται ως ένας αθώος και ουδέτερος μηχανισμός που αποχτά τον μανδύα της επιστημονικής ουδετερότητας , που συγκαλύπτεται η χειραγωγική της φύση και εμφανίζεται ως μια απλή παιδαγωγική τεχνική διάγνωσης ικανοτήτων, πρέπει να απαντήσουμε στο βασικό ερώτημα : ''ΤΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΕΛΟΥΜΕ;".
ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ....
Τρία χρόνια τώρα, κυβερνήσεις, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. οδηγούν το δημόσιο σχολείο στη διάλυση και τους εκπαιδευτικούς στην απόγνωση με μια πολιτική απόλυτης κοινωνικής καταστροφής. Σε αυτό το τοπίο έρχεται το σχέδιο Π.Δ. για την αξιολόγηση να προσθέσει το κομμάτι που έλειπε από το παζλ: την πλήρη χειραγώγηση και υποταγή των εκπαιδευτικών, τις απολύσεις και τη διαθεσιμότητα
Στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, όπου η εκπαίδευση γίνεται εμπόρευμα, όπως ο καφές και τα καλλυντικά, η αξιολόγηση περνάει από τον παραδοσιακό ρόλο του τυπικού κοινωνικού ελέγχου των εκπαιδευτικών στην «τιμαριθμοποίηση» της εκπαιδευτικής διαδικασίας, προκειμένου αυτή να έχει «ανταλλακτική αξία» για να κινηθεί στα διεθνή χρηματιστήρια των αξιών. Η αξιολόγηση επιδιώκει να επικυρωθούν ως «αντικειμενικά», μετρήσιμα στοιχεία της προσωπικότητας και νοητικές λειτουργίες των υποκειμένων της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπως η διδακτική ή μαθησιακή ικανότητα, η πνευματική και επιστημονική συγκρότηση, η ικανότητα επικοινωνίας και ο τρόπος συμπεριφοράς, οι ιδέες, η φαντασία, η πρωτοβουλία κ.ά. φυσικά με βάση τις αρχές και τους στόχους της αγοράς
Έτσι μέσα από τους μηχανισμούς ελέγχου των εκπαιδευτικών υλοποιείται μια συγκεκριμένη πολιτική επιλογή για την ιδεολογική χειραγώγηση του εκπαιδευτικού. Πρόκειται για τον υποβιβασμό μας από επιστήμονες σε διεκπεραιωτές/υπαλλήλους.Μ' αυτό ν τον τρόπο η σχολική καθημερινότητα, η ζωντανή εκπαιδευτική πράξη, θα γίνεται αντιληπτή από τους εκπαιδευτικούς όχι ως μια σύνθετη λειτουργία, αλλά σαν ένα άθροισμα μετρήσιμων (καθοριστικά μετρήσιμων για την επιβίωσή τους) πράξεων, συμπεριφορών και σχέσεων. Θα οριοθετήσει τα νέα περιθώρια που εντός τους θα απορρίπτεται, θα συνθλίβεται ή θα αφομοιώνεται το διαφορετικό, το καινούριο, ο αυθορμητισμός και η πρωτοβουλία. Η διδασκαλία χάνει τη χαρά της ανακάλυψης του "νέου", της κατάκτησης της γνώσης, γίνεται μια διαδικασία μετρήσιμη. Μετρήσιμη σε χρόνο, σε χρήμα, σε αποδοτικότητα. Μετρήσιμοι και αναλώσιμοι γίνονται άλλωστε και οι φορείς της, εκπαιδευτικοί και μαθητές.
Πέρα από τους μύθους της εξουσίας, η αλήθεια είναι ότι η διδακτική ικανότητα δεν είναι ποσοτικό μέγεθος που μπορεί να μετρηθεί. Γι' αυτό και δεν υπάρχουν μέθοδοι ή κριτήρια «αντικειμενικά» και «αξιοκρατικά». Όλοι οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουμε ότι εργαζόμαστε σε κινούμενη άμμο. Το «υλικό» μας αλλάζει από μέρα σε μέρα, από τμήμα σε τμήμα, από ώρα σε ώρα. H εκπαιδευτική διαδικασία και ο εκπαιδευτικός δεν μπορούν να διασπαστούν σε επιμέρους αξιολογούμενα στοιχεία και να μετρηθούν. H εκπαιδευτική διαδικασία έχει χαρακτήρα δυναμικό και όχι στατικό, επηρεάζεται από πλείστους όσους κοινωνικούς και εκπαιδευτικούς παράγοντες και άρα δεν μπορεί να διασπαστεί και να μετρηθεί.
Στο νέο πλαίσιο, οι εκπαιδευτικοί «χρεώνονται» την επιτυχία ή αποτυχία των μαθητών τους. Ξέρουν οι κρατικοί «θεσμοθέτες», αλλά δεν αναφέρουν ότι αμέτρητοι κοινωνικοί και εκπαιδευτικοί παράγοντες επηρεάζουν και συνδιαμορφώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία και το εκπαιδευτικό έργο. Κοινωνική προέλευση, οικογενειακή κατάσταση, συνθήκες διαβίωσης και κατοικίας, υλικοτεχνική υποδομή σχολείου, αναλυτικά προγράμματα, τύπος εξετάσεων, σχολικά βιβλία, εκπαιδευτικό κλίμα, παιδαγωγικές μέθοδοι, τα πάντα γίνονται καπνός. «Αγνοούνται» οι κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες που διαμορφώνουν αντίξοες συνθήκες για την εκπαίδευση των μαθητών από τα ασθενέστερα οικονομικά και κοινωνικά στρώματα. Τέλος η αξιολόγηση όχι μόνο δεν θα προωθήσει τη διαφάνεια και την "αξιοκρατία", αλλά θα οικοδομήσει ένα νέο πρωτόγνωρο καθεστώς διαπλοκής και αλληλοτροφοδότησης των κομματικών - διοικητικών και αξιολογικών μηχανισμών. Το ρουσφέτι θα κυριαρχήσει και οι τάσεις διάλυσης και υποταγής κάθε συλλογικής δράσης θα ενισχυθούν.
"Ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίξει τη σκέψη του θα γίνει διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους"
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΓΛΗΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου