ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ

ΕΛΑΣΤΙΚΟΣ ΟΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΧΡΗΣΗ: Υπάρχουν νεοπαγείς όροι του συρμού οι οποίοι βρίσκονται καθημερινά στο επίκεντρο της ατζέντας του κομματο-πολιτικού και του οικονομικού λόγου όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την ΕΕ. Η Ανταγωνιστικότητα είναι ένας τέτοιος όρος. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών και των πολιτών διαθέτουν ελλειμματική και αποσπασματική, μονοδιάστατη και γραμμική ή στενή εμπειρική γνώση του θέματος. Ενίοτε παραποιημένη από ιδιοτέλεια, διαστρεβλωμένη από αμάθεια, αλλοιωμένη από ιδεολογικοπολική μυωπία και διαβρωμένη από φιλοσοφικοπολιτική δογματικότητα και ιδεοληψία. Το έλλειμμα της ολοκληρωμένης γνώσης καθιστά την Ανταγωνιστικότητα θύμα των επιτηδείων «ένθεν κακείθεν».
ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ: Πραγματοποιούν Διεθνείς Οργανισμοί σε επίπεδο συγκριτικής αξιολόγησης μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κ.λπ. Κάθε χρόνο εκδίδονται οι σχετικές Εμπειρογνωμοσύνες και οι Εκθέσεις Ανταγωνιστικότητας. Οι πιο δημοφιλείς ετήσιες εκθέσεις είναι του Διεθνούς Ινστιτούτου Ανάπτυξης και Μάνατζμεντ (Institute for Management Development, IMD), της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του WEF (World Economic Forum), κ.λπ. ΕΛΛΑΔΑ: «ΕΚΕΙ, ΕΚΕΙ,ΕΚΕΙ … ΣΤΗ Δ΄ ΕΘΝΙΚΗ»: Η Ελλάδα, ήταν, συνεχίζει να είναι και κανείς δε ξέρει αν θα είναι στο μέλλον «ουραγός και μετεξεταστέα» στην Ανταγωνιστικότητα. Όπως άλλωστε συμβαίνει σχεδόν σε όλους τους δείκτες μέτρησης των επιδόσεων επί πολλών ζητημάτων. Αντίθετα, η χώρα είναι πρωταθλήτρια σε ζητήματα όπως: Διαφθορά, Γραφειοκρατία, Αναξιοκρατία, Κακοδιοίκηση, Παραοικονομία, Μαύρη Εργασία, Εισφοροδιαφυγή, Φοροδιαφυγή, Διαρθρωτικές Αδυναμίες, κ.λπ.
ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ: 1. Στη συγκριτική αξιολόγηση της Ελληνικής Ανταγωνιστικότητας 2012 – 2013 μεταξύ 144 κρατών η οποία δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα στο πλαίσιο των καθιερωμένων ετησίων Εκθέσεων της Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας που καταρτίζει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF), η Ελλάδα υποχώρησε κατά έξι θέσεις στην παγκόσμια λίστα και έπεσε από την 90η της περιόδου 2011 – 2012 στην 96η της περιόδου 2012-2013. Συνεχιζόμενη πτώση από τη θέση 83 της περιόδου 2010-2011 και τη θέση 71 της περιόδου 2009-2010. Συνολικά απώλεια 25 θέσεων σε τέσσερα χρόνια ή 35%. Μας ξεπερνούν χώρες όπως: Σερβία, Μογγολία, Ναμίμπια, Γουατεμάλα, FYROM, Κροατία, Μποτσουάνα, Ουρουγουάη, Μαρόκο, Κολομβία, Σρι Λάνκα, Ιράν, Φιλιππίνες, Ρουάντα, Καζακστάν, Αζερμπαϊτζάν, Τουρκία, Μπαχρέϊν, κ.λπ. Είμαστε η λιγότερο ανταγωνιστική χώρα στην ΕΕ των 27 2. Από πρόσφατη Έκθεση του IMD, η Ελλάδα «σκαρφάλωσε» στην 54η θέση το 2013 από την προτελευταία 58η θέση το 2012 σε σύνολο 60 χωρών. Ξεπερνά οριακά 5 κράτη: Ρουμανία (55), Ιορδανία (56), Βουλγαρία (57), Κροατία (58), Αργεντινή (59) και Βενεζουέλα (60). Με βάση την Έκθεση του IMD σχετικά με τους 4 κύριους ομαδοποιημένους παράγοντες που συνθέτουν την Συνολική Ανταγωνιστικότητα, η Ελλάδα είχε τις ακόλουθες επιδόσεις: I. στον τομέα της «Οικονομικής Αποδοτικότητας», η χώρα απώλεσε για το 2013 μια θέση και από την 58η θέση του 2013 βρίσκεται πλέον στην 59η, δηλαδή είναι προτελευταία στην παγκόσμια κατάταξη. Πρόκειται για τη χειρότερη θέση που κατείχε η Ελλάδα στον τομέα της «οικονομικής αποδοτικότητας» από το 1999 II. στον τομέα της «Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας», η Ελλάδα βελτίωσε τη θέση της κατά 2 θέσεις και από την 58η το 2012, βρίσκεται πλέον στην 56η, δηλαδή στην τελευταία πεντάδα. III. στον τομέα της «Επιχειρηματικής Αποτελεσματικότητας», η θέση της χώρας βελτιώθηκε κατά 9 θέσεις και από την 56η το 2012 βρίσκεται στην 47η για το 2013 IV. στον τομέα των «Υποδομών», η κατάταξη της Ελλάδας επιδεινώθηκε κατά 1 θέση, καταλαμβάνοντας για το 2013 την 35η θέση από την 34η που κατείχε το 2012 V. οι τρεις πιο ανταγωνιστικές χώρες παγκοσμίως είναι κατά σειρά κατάταξης: ΗΠΑ (1η ), Ελβετία (2η) και το Χονγκ - Κονγκ στην 3η θέση VI. Οι πλέον ανταγωνιστικές οικονομίες της ΕΕ, είναι κατά σειρά: η Σουηδία (4η θέση), η Νορβηγία (6η θέση) και η Γερμανία (9η θέση), οι οποίες έχουν ως βασικά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα τις εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων και τη δημοσιονομική πειθαρχία.