Στην Καλαμάτα και στην Μουσική Σκηνή Σπονδές θα κάνει την εμφάνισή του ο Φοίβος Δεληβοριάς μετά από αρκετά χρόνια από την τελευταία του επίσκεψη στην πόλη μας.Μιλήσαμε, λοιπόν, με τον γνωστό τραγουδοποιό, όπου μάθαμε για την επαφή του με την πόλη της Καλαμάτας και μας απάντησε σε μερικές απορίες που είχαμε από την μέχρι τώρα καλλιτεχνική του πορεία.Ο γνωστός τραγουδιστής θα εμφανιστεί στις Σπονδές το Σάββατο 25 Μαΐου στις 12 το βράδυ.
Έχετε επισκεφθεί αρκετές φορές την περιοχή μας κατά το παρελθόν. Ποιες οι εντυπώσεις σας από την πόλη μας;
Την έχω αγαπήσει ιδιαίτερα την Καλαμάτα. Είχα μάλιστα και μια σχέση με ένα κορίτσι από την Καλαμάτα και την έχω ζήσει πραγματικά την πόλη. Επίσης, έχω φίλους από την περιοχή που τους εκτιμώ πολύ, όπως τον μουσικό Βασίλη Ματζούκη και τον ποιητή Κώστα Βραχνό. Υπάρχει δικός μου κόσμος στην Καλαμάτα, όπως επίσης και ένας πνευματικός περίγυρος που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα.
Η αλήθεια είναι ότι έχω να έρθω αρκετά χρονιά, τρία ή τέσσερα. Τελευταία φορά είχα έρθει στον “Τρυποκάρυδο” και ανυπομονώ να δω πως είναι τώρα η Καλαμάτα. Μου έχει λείψει πάρα πολύ.
Απ” όσο θυμάμαι, μου άρεσαν πολύ οι βόλτες στην παραλία της Καλαμάτας, στο κάστρο και τα στενά γύρω από αυτό.
Πως επηρέασε την μετέπειτα πορεία σας η συνεργασία με τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Ορφέα Περίδη στο ξεκίνημα της καριέρας σας, σε ηλικία μόλις 16 ετών;
Το θεωρώ τύχη αυτό το γεγονός, διότι στη φάση που άρχιζα να μπαίνω σε γκρουπάκια και να με ενδιαφέρει η μουσική, ξαφνικά βρέθηκα με δυο ανθρώπους οι οποίοι δούλευαν πάρα πολύ στην μουσική τους με ελληνικό και πολύ προσωπικό στοιχείο.
Ο Ορφέας Περίδης δηλαδή, ο οποίος έκανε ένα περίεργο κράμα ανατολίτικου και ροκ τραγουδιού σε εκείνη τη φάση, άλλα και ο Μάνος Χατζηδάκις ο οποίος ήταν μια απολύτως επαναστατική προσωπικότητα ήδη από την δεκαετία του ΄60, στον τρόπο που ένωνε τα διάφορα είδη, δυτικό και ανατολίτικο.
Ξαφνικά είχα έναν δρόμο. Ξαφνικά το τραγούδι δεν ήταν μια “τσιχλίτσα” που θα έγραφα σε ένα χαρτί και θα πηγαίναμε να την προβάρουμε με τα παιδιά και θα ονειρευόμασταν να κάνουμε ένα «χίτ». Ήταν πια τρόπος ζωής.
Ήξερα τώρα ότι υπάρχουν άνθρωποι που ήταν σκυμμένοι πάνω από τα τραγούδια και την μουσική όλη τους τη ζωή και ότι είναι η ζωή τους αυτό. Αυτό είναι κάτι που με επηρέασε πάρα πολύ.
Στην καλλιτεχνική σας πορεία έχει ξεχωρίσει το χιουμοριστικό στοιχείο του χαρακτήρα σας (Υβρεοπομπή, Πατόκος, Καλοριφέρ κτλ). Είναι ένα ιδιαίτερος τρόπος να μεταφέρετε κάποια μηνύματα στο κοινό σας;
Δεν πιστεύω ακριβώς στα μηνύματα. Πιστεύω ότι ένα τραγούδι ή μια παράσταση είναι αυτό που είναι. Ή πολύ όμορφο ή πολύ κακό ή πολύ ισορροπημένο και λειτουργικό και εκφραστικό ή με πολλά προβλήματα.Ένας τίτλος είναι άπλα ένα εφαλτήριο, είναι κάτι που ίσως σου μοιάζει αστείο εκείνη την στιγμή ή κάτι που σου φαίνεται σωστό γι’ αυτό που έφτιαξες, αλλά για έμενα το μήνυμα είναι το σώμα του πράγματος που κάνεις.Εάν ένα τραγούδι είναι ωραίο, όπως για παράδειγμα το “Τα ματόκλαδα σου λάμπουν”, ένα τραγούδι αριστούργημα του Μάρκου Βαμβακάρη, τί μήνυμα έχει; Δεν έχει κανένα μήνυμα. Είναι άπλα αριστούργημα.Είναι άπλα κάτι που το ακούμε και θα το ακούμε για πάρα πολλά χρονιά γιατί οι μουσικές γραμμές του, αυτό που λέει είναι όμορφο, είναι ισορροπημένο και δυνατό και είναι σαν να κλέβει κάτι από το αδύνατο, αυτό που είναι πέρα από εμάς.
Επομένως, θα έλεγα ότι δεν είμαι τον μηνυμάτων ακριβώς!
Μεταξύ των συνεργασιών που έχετε κάνει στο παρελθόν είναι και αυτή με τον αείμνηστο Θανάση Βέγγο. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Όταν ήμουν μικρός ήταν ο ήρωας μου, ήταν ένα πρόσωπο το οποίο με αυτόν τον αναρχικό τρόπο του ξέφευγε από τα προβλήματά του τρέχοντας και πηδώντας από τα παράθυρα και κωπηλατώντας στην στεριά, ας πούμε ότι ήταν μια όαση. Τον βλέπαμε τότε όλα τα παιδάκια και τρελαινόμασταν.
Ήταν τότε και πολύ βαρετή η τηλεόραση. Υπήρχαν μόνο δυο ασπρόμαυρα κανάλια, με πάρα πολλές εκπομπές λόγου, πληκτικές και ξαφνικά έβλεπες μια ταινία του Βέγγου και τρελαινόταν το γυαλί!
Ήθελα πάντα να τον γνωρίσω και να του πω πόσο τον αγαπάω, αν μη τι άλλο, και κάποια στιγμή που ηχογραφούσαμε μια απόπειρα για δικό μου rap τραγούδι αντιλήφθηκα ότι την ώρα που τα έλεγα μιμούμουν τη φωνή του Θανάση Βέγγου και τον τρόπο που πηδάει τις συλλαβές όταν μιλάει. Έτσι, σκέφτηκα τι ωραία που θα ήταν να συνεργαστούμε.
Τελικά μέσα από διαφόρους γνωστούς και φίλους τον βρήκαμε και με την καλή του την καρδιά, ήρθε και το ηχογραφήσαμε.
Η Χειμερινή περιοδεία σας είχε τον τίτλο καλοριφέρ, με βασικό σκοπό, όπως δηλώσατε, να ζεστάνετε τον κόσμο με τα τραγούδια σας. Επιτύχατε τον σκοπό αυτό και τι σχέδια έχετε για το καλοκαίρι;
Το “Καλοριφέρ”, που βγήκε και ως καλαμπουράκι με βάση αυτόν τον ιδιοφυή νόμο υπέρ της υπερφορολόγησης του πετρελαίου θέρμανσης, μου ήρθε στο μυαλό επειδή η γιαγιά μου έλεγε τα καλοριφέρ ακορντεόν, τα μπέρδευε δηλαδή. Σαν να ήταν και στο δικό μου παιδικό μυαλό το ακορντεόν και η μουσική συνυφασμένη με την θέρμανση και τη ζεστασιά, με το “κάψιμο” αν θες.
Αυτού του είδους η θέρμανση και το “κάψιμο” μπορεί να συνεχιστεί και το καλοκαίρι και τον ερχόμενο χειμώνα. Το σίγουρο είναι ότι η μουσική πρέπει να ανάβει τα αίματα, δηλαδή να ξυπνάει τον άλλο και να τον ξεκουνάει λίγο από την παγωμάρα του.
Και επειδή η μπάντα αυτή μου αρέσει πάρα πολύ, θέλω να συνεχιστεί και το καλοκαίρι το ταξίδι μας ανά την Ελλάδα. Τώρα πως θα το ονομάσω δεν ξέρω, ίσως το πω “Καλοκαίρι-φερ”!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου