Του Θανάση Κουκοβίστα
ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν ότι οι πολιτικές εξελίξεις έχουν τελματώσει για τα καλά. Η μικρή διαφορά ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ξεκάθαρα ότι τα αποτελέσματα τόσο των ευρωεκλογών όσο και εκλογών στις περιφέρειες, τις μόνες που μπορούν να δώσουν κάποια πολιτικά μηνύματα, δεν θα προσφέρονται για ρήξεις του πολιτικού σκηνικού, που θα οδηγήσουν σε εθνικές εκλογές. Οι συνεχείς «μαντείες» της Κουμουνδούρου ότι η κυβέρνηση πέφτει, φαίνεται, πως για μια άλλη φορά θα διαψευστούν.
Η διαφορά της 1,5 μονάδας του ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αντώνη Σαμαρά να παραμένει πρώτος στα ποιοτικά στοιχεία και την πλειοψηφία να προτιμά την σημερινή κυβέρνηση να συνεχίσει την θητεία της, εύκολα μπορεί να ανατραπεί υπέρ της ΝΔ. Άλλωστε, το πιο σοβαρό στοιχείο των δημοσκοπήσεων είναι ότι το 74% των ερωτηθέντων θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ ανέτοιμο να κυβερνήσει. Ακόμα πιο σοβαρό είναι ότι το δηλώνει αυτό ένα 40% από αυτούς που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ!
Με άλλα λόγια, οι διαμαρτυρόμενοι για την κυβερνητική πολιτική των μνημονίων, δεν πείθονται ότι μπορεί μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ν’ αλλάξει τα πράγματα. Στην Κουμουνδούρου έχουν εγκλωβιστεί στο «αντιμνημονιακό μέτωπο» που έχουν σηκώσει και τους έχει αποκόψει από την ισχυρή πλειοψηφία που δηλώνει «ναι» στο ευρώ. Η αποδομητική τακτική της κυβερνητικής πολιτικής ισορροπεί επικίνδυνα ανάμεσα σε Ευρώπη και επιστροφή στο εθνικό κράτος και σε εθνική οικονομία. Ακριβώς, για τον λόγο αυτό, τα μόνα «αντιμνημονιακά» κόμματα που βγαίνουν κερδισμένα στις δημοσκοπήσεις, προς το παρόν, είναι το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή, που έχουν μια συνεπή και σκληρή γραμμή απέναντι σε ευρώ και Ευρώπη, φυσικά με διαφορετική οπτική πολιτική γωνία το καθένα.
ΣΤΡΟΦΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ
ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η επιλογή του Οδυσσέα Βουδούρη για υποψήφιου περιφερειάρχη Πελοποννήσου, εδράζεται ακριβώς στην πολιτική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς την σοσιαλδημοκρατία και από αυτή την άποψη είναι μια σωστή επιλογή. Την συγκρότηση του «αντιμνημονιακού μετώπου», που αποτελούσε παραχώρηση προς την αριστερή εσωκομματική μειοψηφία, η πλειοψηφούσα ηγετική ομάδα το αντικατέστησε με το άνοιγμα προς τις ευρύτερες δημοκρατικές δυνάμεις. Σίγουρα, μέτρησε στην Κουμουνδούρου ότι μια σκληρή αντιμνημονιακή και αντιευρωπαϊκή γραμμή θα οδηγούσε σε ήττα. Για το λόγο αυτό, όταν ο Αντώνης Σαμαράς έθεσε ότι το διακύβευμα στις επερχόμενες ευρωεκλογές θα ήταν το «ναι» ή το «όχι» στην Ευρώπη, στον ΣΥΡΙΖΑ αναδιπλώθηκαν.
Το τελικό ξεκαθάρισμα η ηγετική ομάδα το έκανε στην εκδήλωση του Πολεμικού Μουσείου, που οργάνωσε η ιστοσελίδα TVXS, η οποία απηχεί τις απόψεις της. Σημειολογικά, η πρόσκληση στην εκδήλωση του προέδρου του ΣΕΒ, Δημήτρη Δασκαλόπουλου, σημαίνει ότι οι βιομήχανοι δεν έχουν να φοβούνται τίποτα από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Την πρώτη παραχώρηση την έκανε ο Αλέξης Τσίπρας που δήλωσε ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα φορολογήσει τους βιομηχάνους πιο δίκαια από τον Πολ Τόμσεν, δηλαδή από την τρόικα. Την «βόμβα» την έσκασε ο Γιώργος Σταθάκης, που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πρόβαλε με ξεχωριστή χαρά.
Αναφερόμενος ο Γιώργος Σταθάκης σε θέματα φορολογίας είπε: «Η Ελλάδα υποφέρει από λίγους φόρους τα τελευταία 20 χρόνια κι αυτή είναι η βασική αιτία του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας», προσθέτοντας: «Η χώρα οφείλει να αυξήσει τα φορολογικά της έσοδα στο 42- 43% του ΑΕΠ, όπως και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
» Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος ακόμα, επειδή και τα φορολογικά έσοδα είναι πανομοιότυπα στην Ευρώπη, είναι 40% έμμεσοι φόροι, 40% φόροι και ασφαλιστικές εισφορές από τον κόσμο της εργασίας και 20% είναι φορολόγηση φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων.
» Όπως και αν το ψάξετε τα τελευταία 20 χρόνια η τρύπα είναι προσδιορισμένη. Είναι η τρύπα της φορολογίας φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων, η οποία είναι 6% του ΑΕΠ κάθε χρόνο σε σχέση με τη Γερμανία, με τη Γαλλία, με την Ιταλία, με την Ισπανία.
» Η Ελλάδα έχει μια μόνιμη τρύπα στη φορολόγηση των φυσικών προσώπων και των επιχειρήσεων, θα τολμούσα να πω πιο πολύ των φυσικών προσώπων, παρά των επιχειρήσεων.
» Άρα η ιδέα για λιγότερους φόρους είναι παραπλανητική, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα παρά μόνο αν θέλει κάποιος να αφομοιώσει πολύ το σκέλος των δαπανών, στην οποία περίπτωση η Ελλάδα μεταφέρεται όπως κάνει εν μέρει το μνημόνιο που επιδιώκει ένα κράτος του 37-38% δημόσιες δαπάνες, το οποίο όμως προσεγγίζει επίπεδα των βαλκανικών χωρών κάτι που ελπίζω να μην το επιθυμεί κανείς».
ΚΑΛΩΣ ΤΟΥΣ
ΚΙ ΑΣ ΑΡΓΗΣΑΝ…
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Γιώργος Σταθάκης έδωσε δίκιο τόσο στον Γιάννη Στουρνάρα όσο και στους τροϊκανούς που πρώτοι ανέφεραν ότι οι κάτοικοι της Ελλάδας φορολογούνται λίγο και μας φόρτωσαν με ένα κάρο φόρους! Θεωρητικά, η άποψη περί μικρής φορολογίας στην Ελλάδα είναι σωστή. Μόνον που δεν έχει σύνδεση με την φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων, η οποία έχει πέσει στο ναδίρ. Αυτό αποτελεί μια παράλειψη όλων των κυβερνήσεων, από την μεταπολίτευση και μετά. Είναι κάτι που μπορούσε να γίνει πριν από το 2008, τον πρώτο χρόνο ύφεσης.
Τότε, η εσωτερική υποτίμηση δεν θα είχε τις συνέπειες που σήμερα υφίσταται ο ελληνικός λαός, με την υγεία, την παιδεία και το κοινωνικό κράτος να έχουν πιάσει πάτο…
Αντίθετα, οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης προτίμησαν την θεραπεία συμφερόντων κοινωνικών ομάδων προς άγραν ψήφων. Διέλυσαν την ισορροπία των εσόδων του 40% σε έμμεσους και άμεσους φόρους υπέρ των εμμέσων, που είναι οι πιο άδικοι και βαραίνουν τις φτωχότερες τάξεις. Δεν υπάρχουν φοροελεγκτικοί και φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί της προκοπής. Το να φτάσουν οι φόροι, άμεσα, το 42-43% του ΑΕΠ, που έχουν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι άπιαστο όνειρο. Θα συνεχίσουν να βασιλεύουν οι έμμεσοι φόροι, στους οποίους οφείλεται, εν πολλοίς, η ακρίβεια, που έχει αποτελειώσει τα λαϊκά εισοδήματα.
Το να φθάσουν, όμως, οι φόροι το 42-43% του ΑΕΠ σημαίνει καθολική αύξηση φόρων, ιδιαίτερα των φυσικών προσώπων που είναι πίσω σε εισπράξεις. Το να υπάρξει δίκαιη κατανομή της αύξησης των φόρων, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Ούτε η πιο αρρωστημένη φαντασία δεν μπορεί να σκεφθεί ότι μπορεί να αυξηθούν οι άμεσοι φόροι φυσικών προσώπων, στο ελάχιστο, στην Ελλάδα των, επίσημα, 1.500.000 ανέργων, των μισθών των 500 ευρώ και με φτωχοποιημένο το 60% του λαού. Η κοροϊδία έχει όρια. Ούτε από την μια στιγμή στην άλλη μπορούν οι δημόσιες δαπάνες να αυξηθούν πάνω από το 38% του ΑΕΠ, όταν έχει ένα τεράστιο εξωτερικό χρέος. Ούτε, φυσικά, η κατάσταση ανατρέπεται με ένα γενναίο κούρεμα του χρέους.
Η μόνη οδός αύξησης των φορολογικών εσόδων και των δημοσίων δαπανών είναι η ανάπτυξη, για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει έναν νεφελώδη λόγο, που τον φέρνει απέναντι σε κάθε ιδιωτικοποίηση και απειλές ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το πρώτο πράγμα που θα κάνει, είναι η ακύρωση των σχετικών συμβάσεων. Το γνωρίζουν πολύ καλά τα στελέχη του ότι η θεωρία του Κέινς περί δημοσίων δαπανών που θα οδηγούν σε στοχευμένες επενδύσεις, σημαίνει έξοδο από την ελεύθερη αγορά και τους συνασπισμούς που έχουν σχηματιστεί και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, που η δαμόκλεια σπάθη του πληθωρισμού δεν θα προκαλεί φόβο. Την ευκαιρία αυτή την χάσαμε το 2010, με την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, όταν υπήρχαν ακόμα οι προϋποθέσεις για κοινοβουλευτική μεταστροφή.
Η διαφορά της 1,5 μονάδας του ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αντώνη Σαμαρά να παραμένει πρώτος στα ποιοτικά στοιχεία και την πλειοψηφία να προτιμά την σημερινή κυβέρνηση να συνεχίσει την θητεία της, εύκολα μπορεί να ανατραπεί υπέρ της ΝΔ. Άλλωστε, το πιο σοβαρό στοιχείο των δημοσκοπήσεων είναι ότι το 74% των ερωτηθέντων θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ ανέτοιμο να κυβερνήσει. Ακόμα πιο σοβαρό είναι ότι το δηλώνει αυτό ένα 40% από αυτούς που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ!
Με άλλα λόγια, οι διαμαρτυρόμενοι για την κυβερνητική πολιτική των μνημονίων, δεν πείθονται ότι μπορεί μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ν’ αλλάξει τα πράγματα. Στην Κουμουνδούρου έχουν εγκλωβιστεί στο «αντιμνημονιακό μέτωπο» που έχουν σηκώσει και τους έχει αποκόψει από την ισχυρή πλειοψηφία που δηλώνει «ναι» στο ευρώ. Η αποδομητική τακτική της κυβερνητικής πολιτικής ισορροπεί επικίνδυνα ανάμεσα σε Ευρώπη και επιστροφή στο εθνικό κράτος και σε εθνική οικονομία. Ακριβώς, για τον λόγο αυτό, τα μόνα «αντιμνημονιακά» κόμματα που βγαίνουν κερδισμένα στις δημοσκοπήσεις, προς το παρόν, είναι το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή, που έχουν μια συνεπή και σκληρή γραμμή απέναντι σε ευρώ και Ευρώπη, φυσικά με διαφορετική οπτική πολιτική γωνία το καθένα.
ΣΤΡΟΦΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ
ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η επιλογή του Οδυσσέα Βουδούρη για υποψήφιου περιφερειάρχη Πελοποννήσου, εδράζεται ακριβώς στην πολιτική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς την σοσιαλδημοκρατία και από αυτή την άποψη είναι μια σωστή επιλογή. Την συγκρότηση του «αντιμνημονιακού μετώπου», που αποτελούσε παραχώρηση προς την αριστερή εσωκομματική μειοψηφία, η πλειοψηφούσα ηγετική ομάδα το αντικατέστησε με το άνοιγμα προς τις ευρύτερες δημοκρατικές δυνάμεις. Σίγουρα, μέτρησε στην Κουμουνδούρου ότι μια σκληρή αντιμνημονιακή και αντιευρωπαϊκή γραμμή θα οδηγούσε σε ήττα. Για το λόγο αυτό, όταν ο Αντώνης Σαμαράς έθεσε ότι το διακύβευμα στις επερχόμενες ευρωεκλογές θα ήταν το «ναι» ή το «όχι» στην Ευρώπη, στον ΣΥΡΙΖΑ αναδιπλώθηκαν.
Το τελικό ξεκαθάρισμα η ηγετική ομάδα το έκανε στην εκδήλωση του Πολεμικού Μουσείου, που οργάνωσε η ιστοσελίδα TVXS, η οποία απηχεί τις απόψεις της. Σημειολογικά, η πρόσκληση στην εκδήλωση του προέδρου του ΣΕΒ, Δημήτρη Δασκαλόπουλου, σημαίνει ότι οι βιομήχανοι δεν έχουν να φοβούνται τίποτα από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Την πρώτη παραχώρηση την έκανε ο Αλέξης Τσίπρας που δήλωσε ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα φορολογήσει τους βιομηχάνους πιο δίκαια από τον Πολ Τόμσεν, δηλαδή από την τρόικα. Την «βόμβα» την έσκασε ο Γιώργος Σταθάκης, που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πρόβαλε με ξεχωριστή χαρά.
Αναφερόμενος ο Γιώργος Σταθάκης σε θέματα φορολογίας είπε: «Η Ελλάδα υποφέρει από λίγους φόρους τα τελευταία 20 χρόνια κι αυτή είναι η βασική αιτία του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας», προσθέτοντας: «Η χώρα οφείλει να αυξήσει τα φορολογικά της έσοδα στο 42- 43% του ΑΕΠ, όπως και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
» Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος ακόμα, επειδή και τα φορολογικά έσοδα είναι πανομοιότυπα στην Ευρώπη, είναι 40% έμμεσοι φόροι, 40% φόροι και ασφαλιστικές εισφορές από τον κόσμο της εργασίας και 20% είναι φορολόγηση φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων.
» Όπως και αν το ψάξετε τα τελευταία 20 χρόνια η τρύπα είναι προσδιορισμένη. Είναι η τρύπα της φορολογίας φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων, η οποία είναι 6% του ΑΕΠ κάθε χρόνο σε σχέση με τη Γερμανία, με τη Γαλλία, με την Ιταλία, με την Ισπανία.
» Η Ελλάδα έχει μια μόνιμη τρύπα στη φορολόγηση των φυσικών προσώπων και των επιχειρήσεων, θα τολμούσα να πω πιο πολύ των φυσικών προσώπων, παρά των επιχειρήσεων.
» Άρα η ιδέα για λιγότερους φόρους είναι παραπλανητική, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα παρά μόνο αν θέλει κάποιος να αφομοιώσει πολύ το σκέλος των δαπανών, στην οποία περίπτωση η Ελλάδα μεταφέρεται όπως κάνει εν μέρει το μνημόνιο που επιδιώκει ένα κράτος του 37-38% δημόσιες δαπάνες, το οποίο όμως προσεγγίζει επίπεδα των βαλκανικών χωρών κάτι που ελπίζω να μην το επιθυμεί κανείς».
ΚΑΛΩΣ ΤΟΥΣ
ΚΙ ΑΣ ΑΡΓΗΣΑΝ…
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Γιώργος Σταθάκης έδωσε δίκιο τόσο στον Γιάννη Στουρνάρα όσο και στους τροϊκανούς που πρώτοι ανέφεραν ότι οι κάτοικοι της Ελλάδας φορολογούνται λίγο και μας φόρτωσαν με ένα κάρο φόρους! Θεωρητικά, η άποψη περί μικρής φορολογίας στην Ελλάδα είναι σωστή. Μόνον που δεν έχει σύνδεση με την φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων, η οποία έχει πέσει στο ναδίρ. Αυτό αποτελεί μια παράλειψη όλων των κυβερνήσεων, από την μεταπολίτευση και μετά. Είναι κάτι που μπορούσε να γίνει πριν από το 2008, τον πρώτο χρόνο ύφεσης.
Τότε, η εσωτερική υποτίμηση δεν θα είχε τις συνέπειες που σήμερα υφίσταται ο ελληνικός λαός, με την υγεία, την παιδεία και το κοινωνικό κράτος να έχουν πιάσει πάτο…
Αντίθετα, οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης προτίμησαν την θεραπεία συμφερόντων κοινωνικών ομάδων προς άγραν ψήφων. Διέλυσαν την ισορροπία των εσόδων του 40% σε έμμεσους και άμεσους φόρους υπέρ των εμμέσων, που είναι οι πιο άδικοι και βαραίνουν τις φτωχότερες τάξεις. Δεν υπάρχουν φοροελεγκτικοί και φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί της προκοπής. Το να φτάσουν οι φόροι, άμεσα, το 42-43% του ΑΕΠ, που έχουν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι άπιαστο όνειρο. Θα συνεχίσουν να βασιλεύουν οι έμμεσοι φόροι, στους οποίους οφείλεται, εν πολλοίς, η ακρίβεια, που έχει αποτελειώσει τα λαϊκά εισοδήματα.
Το να φθάσουν, όμως, οι φόροι το 42-43% του ΑΕΠ σημαίνει καθολική αύξηση φόρων, ιδιαίτερα των φυσικών προσώπων που είναι πίσω σε εισπράξεις. Το να υπάρξει δίκαιη κατανομή της αύξησης των φόρων, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Ούτε η πιο αρρωστημένη φαντασία δεν μπορεί να σκεφθεί ότι μπορεί να αυξηθούν οι άμεσοι φόροι φυσικών προσώπων, στο ελάχιστο, στην Ελλάδα των, επίσημα, 1.500.000 ανέργων, των μισθών των 500 ευρώ και με φτωχοποιημένο το 60% του λαού. Η κοροϊδία έχει όρια. Ούτε από την μια στιγμή στην άλλη μπορούν οι δημόσιες δαπάνες να αυξηθούν πάνω από το 38% του ΑΕΠ, όταν έχει ένα τεράστιο εξωτερικό χρέος. Ούτε, φυσικά, η κατάσταση ανατρέπεται με ένα γενναίο κούρεμα του χρέους.
Η μόνη οδός αύξησης των φορολογικών εσόδων και των δημοσίων δαπανών είναι η ανάπτυξη, για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει έναν νεφελώδη λόγο, που τον φέρνει απέναντι σε κάθε ιδιωτικοποίηση και απειλές ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το πρώτο πράγμα που θα κάνει, είναι η ακύρωση των σχετικών συμβάσεων. Το γνωρίζουν πολύ καλά τα στελέχη του ότι η θεωρία του Κέινς περί δημοσίων δαπανών που θα οδηγούν σε στοχευμένες επενδύσεις, σημαίνει έξοδο από την ελεύθερη αγορά και τους συνασπισμούς που έχουν σχηματιστεί και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, που η δαμόκλεια σπάθη του πληθωρισμού δεν θα προκαλεί φόβο. Την ευκαιρία αυτή την χάσαμε το 2010, με την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, όταν υπήρχαν ακόμα οι προϋποθέσεις για κοινοβουλευτική μεταστροφή.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου