Νέο ξεκίνημα ή μια από τα ίδια;

Του Τά­σου Τέλ­λο­γλου

Ε­πει­δή έ­μει­να στην Α­θή­να μί­λη­σα με αρ­κε­τούς φί­λους που περ­νούν το Πά­σχα στα χω­ριά τους. Παν­τού η ί­δια ει­κό­να: αρ­κε­τή κί­νη­ση και στις δι­α­νυ­κτε­ρεύ­σεις και στην ε­στί­α­ση, αύ­ξη­ση των τζί­ρων και στα βεν­ζι­νά­δι­κα (ο Μάρ­τιος ή­ταν ο μή­νας που ση­μει­ώ­θη­κε ή­δη η α­να­στρο­φή αυ­τή). «Εί­ναι το πρώ­το Πά­σχα α­πό το 2010 που η ε­σω­τε­ρι­κή ζή­τη­ση τρα­βά­ει και πά­λι», μου εί­πε έ­νας ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ας α­πό τη δυ­τι­κή Μα­κε­δο­νί­α, με τον ο­ποί­ο ε­πι­κοι­νώ­νη­σα χθες το με­ση­μέ­ρι. Η κί­νη­ση μέ­σω των ε­θνι­κών ο­δών μει­ώ­θη­κε κα­τά 10%, ε­νώ αυ­ξή­θη­κε η κί­νη­ση στα α­ε­ρο­δρό­μια.

Ό­λα κα­λά λοι­πόν; Γυ­ρί­ζου­με στην Ελ­λά­δα «που ξέ­ρου­με», για να χρη­σι­μο­ποι­ή­σω τη Βε­νι­ζέ­λεια ρή­ση; Αν εί­ναι έ­τσι τα πράγ­μα­τα, η ε­πό­με­νη κρί­ση και μά­λι­στα α­πό έ­να πιο χα­μη­λό ε­πί­πε­δο -λό­γω της ε­σω­τε­ρι­κής υ­πο­τί­μη­σης- εί­ναι προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νη. Το α­πό­γευ­μα μια φί­λη, που ε­γι­νε μέ­λος ΔΕΠ πριν α­πό δύ­ο χρό­νια, μου εί­πε ό­τι την ει­δο­ποί­η­σαν πως μπο­ρεί να προσ­λη­φθεί. Κα­λά, μου εί­πε, με ει­λι­κρι­νή α­πο­ρί­α «δεν έ­χει άλ­λες α­νάγ­κες αυ­τή η χώ­ρα πα­ρά να μας προσ­λά­βει; Για­τροί, νο­σο­κό­μες δεν χρει­ά­ζον­ται;». Δεν η­ξε­ρα τι να της α­παν­τή­σω, αλ­λά σκέ­φθη­κα ό­τι ε­κεί­νοι που πο­λι­τεύ­ον­ται και α­πο­φα­σί­ζουν για το πώς θα μοι­ρα­σθούν τα χρή­μα­τα πι­θα­νόν και να μην σκέ­φτον­ται αυ­τές α­κρι­βώς τις πα­ρα­μέ­τρους.

Τις ε­πό­με­νες δύ­ο ε­βδο­μά­δες η κυ­βέρ­νη­ση θέ­λει να πα­ρου­σιά­σει το πρό­γραμ­μα α­νά­πτυ­ξης της χώ­ρας για την ε­πό­με­νη δε­κα­ε­τί­α. Δεν υ­πάρ­χει αμ­φι­βο­λί­α ό­τι έ­γι­ναν πράγ­μα­τα, κυ­ρί­ως μει­ώ­θη­καν οι μι­σθοί και οι α­σφα­λι­στι­κές ει­σφο­ρές, δι­ευ­κο­λύν­θη­καν οι α­πο­λύ­σεις και μει­ώ­θη­καν οι α­πο­ζη­μι­ώ­σεις, με μια κου­βέν­τα δι­ευ­κο­λύν­θη­κε το κε­φά­λαι­ο εις βά­ρος της ερ­γα­σί­ας, πα­ρά το γε­γο­νός ό­τι ό­λες οι κοι­νω­νι­κές ο­μά­δες -μέ­χρι και οι ε­φο­πλι­στές- αγ­γί­χτη­καν με τον έ­να ή τον άλ­λο τρό­πο… Αλ­λά αλ­λα­γές στο κρά­τος, στο εκ­παι­δευ­τι­κό σύ­στη­μα και τον φο­ρο­λο­γι­κό μη­χα­νι­σμό έ­γι­ναν ε­λά­χι­στες, και ό­σες έ­γι­ναν δεν φαί­νον­ται α­κό­μα. Κυ­ρί­ως δεν ε­γι­νε κα­μί­α αλ­λα­γή στο πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα, τη χρη­μα­το­δό­τη­ση της πο­λι­τι­κής, το ε­κλο­γι­κό σύ­στη­μα που συν­τη­ρεί το μαύ­ρο χρή­μα, πα­ρά το γε­γο­νός ό­τι οι πρω­θυ­πουρ­γοί Πα­παν­δρέ­ου και Σα­μα­ράς το έ­χουν ε­πα­νει­λημ­μέ­να ε­ξαγ­γεί­λει. Αυ­τό το σύ­στη­μα ή­ταν η «μή­τρα του κα­κού» με το ντα­ρα­βέ­ρι του με τους πο­λί­τες και αυ­τό εί­ναι α­κό­μα α­νέ­πα­φο. Α­πό ε­κεί θα έ­πρε­πε να αρ­χί­σουν οι αλ­λα­γές.