Αυτό δεν ήταν συνεδρίαση. Ήταν ομαδική απολογία.
Τους άκουσα όλους. Πώς θα μπορούσα να κάνω αλλιώς, άλλωστε; Για μία φορά ένιωσα σαν τον Ρωμαιοκαθολικό ιερέα πίσω από το ξύλινο διαχωριστικό. «Συγχώρεσέ με, πάτερ, διότι έχω αμαρτήσει.» Να σας ακούσω, 300 τέκνα μου, μείον οι απουσίες, αλλά η πραγματική απολογία θα ξεκινήσει από Δευτέρα. Εξάλλου, οι αμαρτίες, δηλαδή τα λάθη, πληρώνονται εδώ. Και από όλους. Συλλογικά.
Κάπως έτσι κύλησε η Ολομέλεια της Παρασκευής, η οποία πραγματοποιήθηκε για να εγκρίνει μια συμφωνία ήδη εγκεκριμένη από τους δανειστές. Διότι την ώρα που μιλούσαν οι πολιτικοί αρχηγοί, είχε αφεθεί να διαρρεύσει στον εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσών Τύπο της Εσπερίας η ικανοποίηση για τα μέτρα της συμφωνίας. Παρντόν, του μνημονίου. Ο Καμμένος με μαλώνει την ίδια στιγμή που ξεστομίζω τη λέξη: «Όχι μνημόνιο. Συμφωνία, πάτερ. Συνθηκολόγηση. Η έξοδος από την κρίση». Σε τρία χρόνια θα βγούμε από την κρίση, είπε ο Πάνος, και δεν έχω σημαία να πανηγυρίσω, σκέφτομαι.
Τσίπρας. Δεν είναι μνημόνιο, είναι πρόγραμμα. Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης. Ο Γιάννης μείον ένα «ν»; Στην Αίγινα. Σωστά. Το μέλλον της χώρας παίζεται, αλλά το Σαββατοκύριακο είναι ιερό. Δήλωσε, πάντως, γραπτώς ότι θα ψήφιζε «ναι».
Πονεμένη ήταν η ψυχή του, είπε ο Μεϊμαράκης, όταν ψήφιζε τα μνημόνια το ένα πίσω από το άλλο. (Και μια χαρά στο μάτι, ζωηρή-ζωηρή, επειδή και η τωρινή κυβέρνηση πράττει το ίδιο. Ααα... Ξαλάφρωσε ο Βαγγέλης. Το κάνουν κι άλλοι, και μάλιστα αριστεροί. Δικαιώνομαι. Απενοχοποιούμαι.)
Θεοδωράκης. Μίλησε κάτι λιγότερο από λεπτό στην Ολομέλεια. Του Γιουνκέρ τα αφτιά έκανε παντόφλες νωρίτερα την Παρασκευή, και ευτυχώς ήταν σύντομος στην Ολομέλεια. Λογικά, ο Γιουνκέρ ακόμα πίνει τα ποτηράκια του και δεν τον αδικώ.
Καμμένος. Η πιο δύσκολη συνεδρίαση που είχε παρακολουθήσει τα τελευταία 22 χρόνια Ένα 22 Μπλε, βρε παιδιά, να ξεχαρμανιάσει το παλικάρι. Που πάει απέναντι στη συνείδησή του και απέναντι στην καρδιά του και απέναντι στην ψήφο του ελληνικού λαού και πρέπει να στηρίξει τη συμφωνία.
Τότε, τέκνον μου Πάνο, γιατί ψήφισε ο λαός την προηγούμενη Κυριακή; Το μήνυμα του βροντερού «όχι» ήταν με βαριά καρδιά να ανεβείς στο βήμα και να βαρύνει η καρδούλα σου με ό,τι ψηφίζεις; Και, για εξήγησέ μου, Πάνο παιδί μου, ποια η διαφορά της δικής σου ψήφου και εκείνη του νεοδημοκράτη ή πασόκου που ψήφιζε τα μνημόνια δίχως να τα διαβάσει; Το ότι εσύ έχεις την επίγνωση και θα χρειαστείς καρδιοτονωτικά;
Η Φώφη ήταν η καλύτερη. Θυμήθηκε τον Ανδρέα που είχε πει το '91 ότι στην ευρωπαϊκή πρόκληση δεν χωράει οπισθοχώρηση, διότι αλλιώς έχει μόνο περιθωριοποίηση για εμάς. «Ό,τι και να γίνει, η Ευρώπη είναι η μοναδική μας προοπτική», έλεγε ο Ανδρέας. Δεν πα να μας... αγαπάνε στα όρθια; Εμείς εκεί, πρέπει όρθιοι να στηνόμαστε εμπρός στις προκλήσεις της Ευρώπης. Η ψήφος του ΠαΣοΚ ήταν ψήφος εθνικής συνεννόησης, είπε η Φώφη, και επανέλαβε αυτά που έλεγε ο Βενιζέλος μετά τις εκλογές, ότι η παράταξή τους τραυματίστηκε, πόνεσε, μάτωσε, αλλά στήριξε την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
Ο Κουτσούμπας δεν είπε ούτε μία φορά τη λέξη «πλουτοκρατία». Κάτι είναι κι αυτό, σκέφτηκα για τον γενικό, αν και έκανε την κατήχησή του. Είπε να δραστηριοποιηθούμε στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές. Ας ξεκινήσουμε με αφισοκόλληση...
Οι μόνοι οι οποίοι δεν χρειάζεται να απολογηθούν, διότι με τη στάση τους τα είπαν όλα, και αν μη τι άλλο υποστήριξαν τη γνώμη τους μέχρι τέλους, λέγοντας το μνημόνιο μνημόνιο, ήταν οι βουλευτές που ψήφισαν «όχι» και «παρών». Χρόνια είχαμε να δούμε διαφοροποιήσεις από τις κομματικές γραμμές, κάτι που αποτελεί βασική προϋπόθεση της δημοκρατίας. Ας λένε κάποιοι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε τραυματισμένος. Η ψήφος κατά συνείδηση δεν είναι τραύμα για ένα κόμμα, αλλά απόδειξη της δημοκρατικής λειτουργίας του. Οι προγραφές ήταν τραύματα -θα θυμάστε ομαδικές διαγραφές σε ανάλογες περιπτώσεις από ΝΔ και ΠαΣοΚ.
Τελείωσε η απολογία, τελείωσε και η ονομαστική ψηφοφορία στις 03:00, ξημερώματα Σαββάτου. Η χώρα, απ' ό,τι φαίνεται, θα μείνει στην Ευρώπη. Θα μας τα πουν και στο Eurogroup στις 16:00 ώρα Ελλάδος το Σάββατο.
Κάπου μακριά, ακούγονται μικρά «μπαμ-μπουμ», στα οποία η Ευρώπη κωφεύει προς το παρόν. Όταν, όμως, σκάσει ο τουτουκλούς της κινεζικής φούσκας, και αποδειχθεί ότι η παγκόσμια οικονομία γενικώς βρίσκεται σε λάθος τροχιά με τα δομημένα της και τα χρέη της και τα όλα της, θα μπούμε όλοι μαζί σε νέες περιπέτειες κρίσης. Διότι η παγκόσμια οικονομική κρίση μετατίθεται απλώς. Είναι σαν το παιχνίδι με τον παπά: πάρε τον παπά.
Παπάς είπα και θυμήθηκα. Σαράντα «Ave Maria» σε όλους όσοι βάφτισαν την τρόικα θεσμούς και το μνημόνιο συμφωνία και βλέπουμε. Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα, και κρέμεται από το αν θα πετύχουν εις τας Βρυξέλλας μια αναφορά έστω για αναδιάρθρωση του χρέους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου