Μετά από μια διαδρομή μέσα στα πεύκα και τα έλατα , με μοναδικούς συνοδοιπόρους μας στο δρόμο κάτι αγριογούρουνα τα οποία έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια στην περιοχή, φτάσαμε στο μικρό οικισμό του Αγίου Δημήτρη. Εκεί βρήκαμε τα μουλάρια, τα φορτώσαμε και αρχίσαμε την ανάβαση αυτού του αρχαίου μονοπατιού προς το βουνό. Η διαδρομή πότε εύκολη και πότε δύσκολη, αλλά σίγουρα απολαυστική με τα αγριοκάτσικα να μας παρακολουθούν από μακριά και τον θείο μου να ψάχνει τα δικά του ζωντανά , τα γελάδια στις πλαγιές. Νερό να κρατάς δεν χρειάζεται, αφού μπορείς να πιεις από τις πηγές ανάμεσα στην διαδρομή. Έτσι και αλλιώς καταλήξαμε στη γούρνα κάτω από την κορυφή, στην οποία έπρεπε να γεμίσουμε τα παγούρια για να τα πάμε στον Προφήτη. Στην κορυφή, η θέα είναι μοναδική και σίγουρα αποζημιώνει τις τρεις ώρες πεζοπορίας . Οι επόμενες μέρες, έως τις 19 του μηνός, ήταν περισσότερο προετοιμασία: με το χτίσιμο των μαντρών , το σκέπασμα της εκκλησίας , το γέμισμα της στέρνας με δροσερό νερό, αρκετή δουλεία για τα λίγα άτομα της κορυφής. Επισκέπτες έρχονταν όλες τις μέρες . Ο θείος πάντα είχε κάτι στο τσουκάλι , οπότε πάντα υπήρχε κάτι να φάμε και πάντα υπήρχε ώρα για κουβέντα και για πειράγματα με τους υπόλοιπους γερόλυκους στις πεζούλες γύρω από το εκκλησάκι και τα κελιά. Φυσικά η πιο δημοφιλής μέρα είναι αυτή πριν την γιορτή του προφήτη. Και τι δεν ετοιμάζεται: γίδα βραστή το μεσημέρι ,αν και δεν την ακουμπώ, η οποία γίνεται ανάρπαστη ανάμεσα στους προσκυνητές και εξαφανίζεται μόλις σε λίγα λεπτά. Αργότερα σερβίρεται, σε πλούσιες μερίδες, ψαρόσουπα. Ναι! Φέρνουν ψάρια στην κορυφή με τα πόδια κάθε χρόνο δυο πιστοί και ετοιμάζονται πάνω από 300 μερίδες, οι οποίες μοιράζονται πριν τον εσπερινό. Έως το βράδυ, η κορυφή έχει γεμίσει ασφυκτικά , οι υπνόσακοι είναι σε κάθε μεριά της μικρής πλατείας, σε κάθε κελί και πλάτωμα γύρω γύρω.
Η νύχτα αρχίζει με το άναμμα του λιβανιού πάνω στις φωτιές στους δύο ορίζοντες της κορυφής. Κατευθείαν βλέπεις κάπου μακριά τα χωριά, με τις δικές τους φωτιές το καθένα προς τιμήν του προφήτη. Το ίδιο πρωί αρχίζει και η δοξολογία, η οποία πριν καλά καλά τελειώσει, ο ήλιος βγαίνει στην πλάτη του βουνού και σχηματίζει μια τέλεια ισοσκελή πυραμίδα πάνω στον μεσσηνιακό κόλπο. Το θέαμα πραγματικά σου κόβει την ανάσα …σκεπτόμενος μήπως κάτι άλλο υπάρχει σε τούτο το βουνό. Αν και συνεχίζουν να ανεβαίνουν επισκέπτες στο μονοπάτι για ανάψουν ένα κερί, η κατάβαση των περισσοτέρων έχει ήδη αρχίσει. Είναι σημαντικό να πιάσεις αυτοκινητόδρομο πριν ο ήλιος δυναμώσει και να προλάβεις να μαζέψεις τσάι και ρίγανη από το μονοπάτι του γυρισμού.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου