Ολόκληρη η δραστηριότητα του Συμπαραστάτη του Πολίτη και της Επιχείρησης παρουσιάστηκε στην ειδική συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου σήμερα αργά το απόγευμα. Στοιχεία ιδιαίτερα ενδιαφέροντα που δίνουν και το στίγμα των υποθέσεων για τις οποίες ένας πολίτης απευθύνθηκε στον Συμπαραστάτη και ζήτησε τη βοήθειά του....
Βρισκόμαστε μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και έντονων θεσμικών ανακατατάξεων. Είμαστε αντιμέτωποι με μια ταχεία και ριζική αλλαγή όχι μόνο συνθηκών αλλά και θεσμικών ρόλων. Η ανατροπή των ως τώρα προοπτικών και σχεδιασμού σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο είναι εμφανής και δραματική, κυρίως εξαιτίας των δυσβάστακτων οικονομικών υποχρεώσεων. Στις παρούσες συνθήκες εκδηλώνεται εντονότερα η ανησυχία των πολιτών αλλά και η δυσπιστία τους έναντι της Διοίκησης. Γεννάται τόσο το ερώτημα πόσο μπορούν να την εμπιστευθούν και να ενισχυθούν από αυτήν, όσο και η προσδοκία και ανάγκη να βρουν θεσμικό καταφύγιο και διέξοδο στην δύσκολη καθημερινότητά τους. Ταυτόχρονα, παρουσιάζεται έκδηλα η ανησυχία και ο φόβος των λειτουργών και στελεχών της Διοίκησης, που καλούνται σε αυτή την συγκυρία, καθώς και η Τοπική Αυτοδιοίκηση πλήττεται σοβαρά, να ανταπεξέλθουν και να εναρμονιστούν με τις ριζικές νομοθετικές αλλαγές, που πραγματοποιούνται σχεδόν σε όλους τους τομείς της Δημόσιας Διοίκησης. Η πολλά υποσχόμενη διαδικασία Διοικητικής Μεταρρύθμισης, μέρος της οποίας αποτέλεσε και ο θεσμός του Συμπαραστάτη, προχωρά με αργούς ρυθμούς και κάποιες φορές οπισθοδρομεί κιόλας. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς την αποψίλωση της αυτοδιοίκησης από ανθρώπινο δυναμικό αλλά και πόρους. Η ανάγκη αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι σήμερα πιο επιτακτική από ποτέ. Η οικονομική συγκυρία είναι δύσκολη. Σαφώς οι θεσμοί αμφισβητούνται. Για αυτούς, όμως, τους λόγους οι απαιτήσεις και η επιθυμία για ορθότερη, ταχύτερη και αποδοτικότερη Διοίκηση αυξάνονται. Η Περιφέρεια Πελοποννήσου, παρά τις οικονομικές αντιξοότητες αλλά και τις αντίρροπες θεσμικές δυνάμεις, καταφέρνει να αναδεικνύεται σε κοιτίδα ελπίδας και αισιοδοξίας, αποδεικνύοντας ότι οι Περιφέρειες μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν το όχημα εξόδου από την κρίση. Γι’ αυτό είναι αναγκαία η πλήρης χειραφέτησή τους. Αποτιμώντας, όμως, την εφαρμογή του νόμου 3852/2010 – “Πρόγραμμα Καλλικράτης” αλλά και την εν γένει λειτουργία και αλληλεπίδραση της Κεντρικής Διοίκησης με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, μπορούμε να αντιληφθούμε και να διαπιστώσουμε ότι σε μεγάλο βαθμό παραμένουν οι ίδιες αναχρονιστικές προσεγγίσεις και πρακτικές της Κεντρικής Διοίκησης για κηδεμόνευση και έλεγχο των θεσμών της Αυτοδιοίκησης και όχι για πραγματική αποκέντρωση δημιουργικής, αποτελεσματικής και αναπτυξιακής προοπτικής για την Περιφέρεια.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου