Του Θανάση Κουκοβίστα
ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ του πρώτου μνημονίου το 2010 και μετά, το πολιτικό σκηνικό έχει αλλάξει δραματικά. Από τα πολιτικά πολυκαταστήματα βρεθήκαμε στον πληθωρισμό των καταστημάτων «πολιτικού λιανεμπορίου». Η μεγάλη πτώση του ΠΑΣΟΚ επέτεινε την δημιουργία πλήθους μικρότερων κομμάτων. Κάθε φιλόδοξος να ηγηθεί ενός κόμματος, με αφορμή την συμφωνία του ή την διαφωνία του με το μνημόνιο ή την παραμονή στην ζώνη του ευρώ ή την τήρηση των όρων του μνημονίου προχώρησε στην ίδρυση ενός καινούργιου.
Έτσι, σήμερα, στην πολιτική σκηνή βασιλεύει η γραφικότητα, αφού τα περισσότερα κόμματα και κομματίδια δεν έχουν, κυριολεκτικά λόγους ύπαρξης και είναι φανερό ότι στην ίδρυσή του υπερίσχυσε η φιλοδοξία του αρχηγού να τον φωνάζουν πρόεδρο. Η ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού αφαίρεσε την σιγουριά επανεκλογής και έχει μετατρέψει βουλευτές, εν ενεργεία ή αποτυχόντες, να αναζητούν εναγωνίως χώρο που θα τους εξασφαλίσει την παρουσία στην Βουλή. Κάποιος θα πρέπει να τους πει ότι ο πολιτικός βίος της χώρας θα έχει συνέχεια και χωρίς την παρουσία τους.
Από την άλλη, διάπλατα ανοίγουν οι πόρτες στα κόμματα για όποιον πικραμένο έχει αποτύχει σε αυτόν που ανήκε, υπολογίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα διευρυνθεί η πολιτική βάση και θα διεκδικήσει την εξουσία ή θα παίξει ρυθμιστικό ρόλο. Και οι δύο περιπτώσεις απέτυχαν. ΔΗΜΑΡ και Ανεξάρτητοι Έλληνες φθίνουν σταθερά, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ με την άκριτη πολυσυλλεκτικότητα έχασε κάθε σταθερό προσανατολισμό και μοιάζει περισσότερο με μια παράσταση πολιτικής επιθεώρησης με τα πολλά και ανεξάρτητα μεταξύ τους σκετς.
Η πορεία του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θα μπορούσε να σκορπίζει το άφθονο γέλιο μιας επιθεώρησης, αν δεν υπήρχε το τραγικό στοιχείο ότι είναι μια εν δυνάμει κυβέρνηση και έχει πολλές πιθανότητες αύριο να κληθεί να κατευθύνει τις τύχες της χώρας.
ΠΟΡΕΙΑ ΤΑΛΑΝΤΩΣΕΩΝ
Από την ίδρυση του ΚΚΕ Εσωτερικού, της μήτρας των μετέπειτα μεταλλαγών του, τα στελέχη του εξάρτησαν την ύπαρξη του κόμματος στην αντιπαράθεση με την ηγεσία του ορθόδοξου ΚΚΕ. Τα πρώτα του βήματα είχαν να κάνουν περισσότερο με τις καρέκλες της ηγεσίας του ΚΚΕ και έσερναν τις προσωπικές αντιθέσεις τους από την διαμάχη «ζαχαριαδικών» και «κολιγιαννικών», που κάποια στιγμή πήρε άγριες διαστάσεις, έστω και αν οι περισσότεροι έμαθαν λίγα ή ελάχιστα για τον εσωκομματικό σπαραγμό.
Η μεταχουντική νομιμοποίηση του ΚΚΕ έφερε στην επιφάνεια το πρόβλημα της επιβίωσης δίπλα στην ορθόδοξη μερίδα, αφού τον χώρο της σοσιαλιστικής αντίληψης τον είχε καρπωθεί το ΠΑΣΟΚ, με την αριστερή ρητορική του Ανδρέα Παπανδρέου. Το πείραμα η Αριστερά να ενωθεί απέτυχε παταγωδώς, με αποτέλεσμα τα στελέχη που παρέμειναν στον Συνασπισμό πέρασαν σε πιο δεξιές θέσεις και από εκεί στο ΠΑΣΟΚ, που μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, ξέχασε ακόμα και την αριστερή ρητορική και ακολούθησε μια καθαρά δεξιά πολιτική.
Στην μετακίνηση προς τα δεξιά, μεγάλο ρόλο έπαιξε η κατάρρευση των κομουνιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης. Η νέα τάξη πραγμάτων οδήγησε τον αριστερό ΣΥΝ να ξεχάσει τι σημαίνει Αριστερά και να προσδεθεί στο άρμα της ευρωπαϊκής πορείας, γέρνοντας επικίνδυνα στην σοσιαλδημοκρατία. Έτσι, τον Ιούλιο του 1992, η Κ. Ε. του κόμματος ομόφωνα αποφάσισε η χώρα να αποδεχθεί την Συνθήκη Μαάστριχτ.
Η μεγάλη στροφή του ΣΥΝ έγινε μετά την αποτυχία του να εκλέξει βουλευτή, στις εκλογές του 1996, που έφερε την παραίτηση του Νίκου Κωνσταντόπουλου και την ανάληψη της προεδρίας από τον Αλέκο Αλαβάνο. Ο ΣΥΝ ανοίχθηκε σε συμμαχίες με στόχο να διευρύνει την βάση του και να μη μείνει έξω από την Βουλή για άλλη μια φορά. Ενώ από την ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ και μετά, οι πόρτες άνοιξαν διάπλατα σ’ όλα τα πολιτικά αποτυχημένα κομματίδια, όπως ήταν το ΔΗΚΚΙ, που πρώτα είχε αναζητήσει στέγη και συνεργασία στο ΚΚΕ. Ακόμα πιο διάπλατα άνοιξαν οι πόρτες σε πρόσωπα.
ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΜΑΤΣ…
Αυτό το πανόραμα ετερόκλητων στοιχείων, που θύμιζε έντονα την δημιουργία της πάλαι ποτέ Ένωσης Κέντρου, συνέχιζε να χρησιμοποιεί αριστερή ρητορεία, αλλά να σπαράσσεται εσωτερικά από δεξιές αποκλίσεις.
Το 2008, που ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιολογούσε το κάψιμο της Αθήνας και μιλούσε για δίκαια αγανακτισμένα παιδιά, ο ευρωβουλευτής του, τότε, και σημερινός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος όχι μόνον ψήφιζε την Έκθεση Σέρκα, αλλά την χαρακτήρισε και αναγκαίο βήμα για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Η Έκθεση Σέρκα δίνει την ευκαιρία σε ένα εργοδότη να κρατά για δουλειά τους εργαζόμενους για 13 ώρες την ημέρα, χωρίς να καταβάλει υπερωριακή αποζημίωση. Απλά, έπρεπε στο διάστημα ενός χρόνου να ανταποδώσει τις παραπάνω ώρες με άδεια. Δηλαδή, πιάσ’ το αβγό και κούρευτο.
Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ από την μια μεριά με επαναστατική γυμναστική κατάγγελνε την διάλυση των εργασιακών σχέσεων και από την άλλη, ψήφιζε την οδηγία που τις διέλυε και ταυτόχρονα διαδήλωνε, οριζοντίως και καθέτως, την αταλάντευτη προσήλωσή του στην ΕΕ. Αυτή την αντιφατική πολιτική του με υπεροχή την αριστερής ρητορικής την κράτησε όσο τα εκλογικά ποσοστά του έμεναν στο 4%. Μέχρι που στις εκλογές του 2012, πλησίασε το 30% και έγινε Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Από εδώ και πέρα αρχίζουν τα… πανηγύρια! Το πάνω χέρι, με συντριπτική πλειοψηφία, το έχουν οι δεξιές αποκλίσεις, που αποφάσισαν να γείρουν ακόμα περισσότερο στην σοσιαλδημοκρατία, μετά την ενοποίηση σε ένα κόμμα και το συνέδριο που το αποφάσισε. Πρότυπο στάθηκε η πορεία του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, τον οποίο προσπάθησε να μιμηθεί ακόμα και στον τόνο της φωνής του ο Αλέξης Τσίπρας. Έτσι, άρχισε ένα ατελείωτο πανηγύρι διγλωσσίας και δελτία Τύπου που καταγγέλλουν τους πάντες για διαστρέβλωση των δηλώσεων στελεχών του.
ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ…
Στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ, πριν το 1981, κυριαρχούσε το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και από το μπαλκόνι ο Ανδρέας έταζε ότι, σαν πρωθυπουργός, θα προχωρούσε σε δημοψήφισμα για την παραμονή μας στο ΝΑΤΟ ή την ΕΟΚ, στην οποία μπήκαμε την ίδια χρονιά. Φυσικά, ούτε δημοψηφίσματα έγιναν ούτε από την ΕΟΚ βρήκαμε ούτε οι βάσεις έφυγαν. Δεν βρέθηκε, όμως, κανένα από τα στελέχη του να πει κάτι το αντίθετο.
Σημαία του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά και μετεκλογικά το 2012 ήταν η κατάργηση του μνημονίου. Σε κάθε συγκέντρωση ο Αλέξης Τσίπρας διαλαλούσε ότι από την πρώτη στιγμή που ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κυβέρνηση, θα καταργούσε με ένα νόμο το μνημόνιο και θα έφερνε την χώρα στην κατάσταση προ κρίσης. Λίγο αργότερα αυτοαναιρέθηκε, δηλώνοντας ότι θα διαπραγματευθεί μία νέα δανειακή σύμβαση με λιγότερο επαχθείς όρους και σταδιακά, σε βάθος χρόνου θα επανέλθουμε στην προ κρίσης κατάσταση.
Πριν, όμως, αλέκτωρ λαλήσει τρις, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δήλωσε ότι το μνημόνιο είναι ένα εργαλείο που έχει για στόχο την δημοσιονομική σταθερότητα και την δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος. Ανερυθρίαστα δήλωσε ότι τον ίδιο στόχο έχουν και στον ΣΥΡΙΖΑ και ότι θα αυξήσουν το πρωτογενές πλεόνασμα με την πάταξη της φοροδιαφυγής, της μαύρης οικονομίας και της διαφθοράς. Υπάρχει κάποιος στην Κουμουνδούρου να μας διαβεβαιώσει ότι αυτό δεν ήταν και στόχος των κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της κυβέρνησης Παπαδήμου και των συγκυβερνήσεων, της τρικομματικής και της σημερινής δικομματικής;
Όμως ο τομεάρχης Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Σταθάκης ξαναχτύπησε, μετά τα περί χαμηλών συντελεστών φορολογίας των Ελλήνων και ότι θα πρέπει η φορολογία να ανέβει στο 43% του ΑΣΕΠ. Σε συνέντευξή του στο «Βήμα» είπε:
«Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σταθερά προσανατολισμένος στην παραμονή της χώρας στην ΕΕ και στο ευρώ, παρά τις διαφορετικές απόψεις, και αυτό επικυρώνεται και από την υποψηφιότητα του Αλ.Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν. Συνεπώς δεν τίθεται ζήτημα με αυτούς τους όρους. Εμείς ισχυριζόμαστε ότι οι προτάσεις μας είναι επωφελείς και για την ΕΕ σε σχέση με το αδιέξοδο στο οποίο έχει φτάσει το ελληνικό πρόβλημα και για την Ελλάδα, αφού θα αποδεσμευθεί από την σημερινή κατάσταση και θα δημιουργήσει προϋποθέσεις οικονομικής ανάπτυξης με κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη. Μπορεί να υπάρξουν εντάσεις, αλλά θα πρυτανεύσουν, ως συνήθως, η κοινή λογική και η ανάγκη να εξυπηρετηθεί το κοινό συμφέρον. Και συγκρούσεις μπορεί να υπάρξουν, όμως το θεωρώ απίθανο να οδηγήσουν σε ακραία φαινόμενα.
Σε απλά νεοελληνικά, θα φέρουμε κάποιες αντιρρήσεις για την «τιμή των οπλών», αλλά τελικά θα πρυτενεύσει η λογική και θα κάνουμε ό,τι μας ζητήσουν.
ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΟΛΥ ΓΕΛΙΟ
ΦΕΡΝΕΙ ΚΛΑΜΑ…
Στην παρουσίαση των υποψηφίων για την Περιφέρεια Αττικής, τον Δήμο Αθηναίων και τον Δήμο Πειραιωτών, ο Αλέξης Τσίπρας είπε προς τους συγκεντρωμένους, κατά πιστή αντιγραφή από την ιστοσελίδα του κόμματος:
«Τις τελευταίες μέρες εντάθηκε η επίθεση εναντίον μας ότι δεν είμαστε συνεπείς.
Ακριβώς όπως το ακούτε. Ότι δεν είμαστε συνεπείς!
Ότι μας ενδιαφέρει μόνο η εξουσία για την εξουσία.
Ότι κάνουμε εκπτώσεις, από τις θέσεις μας.
Ότι τα βρίσκουμε με τη διαπλοκή, με την οικονομική ολιγαρχία, με το «σύστημα».
Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πασοκοποιείται -καινούργια λέξη αυτή, που τη λανσάρει η διαπλοκή για μόδα.
Συγνώμη, αλλά στο σημείο αυτό θα ήθελα να ρωτήσω κάτι εξίσου σοβαρό με όλα αυτά:
Μήπως υπάρχει κάποιος ψυχίατρος στην αίθουσα;
Γιατί μόνο ψυχίατρος μπορεί να εξηγήσει από τι πάσχουν εκείνοι που από τη μια βλέπουν στο πρόσωπό μας θηρία, εξτρεμιστές, τυχοδιώκτες, κουκουλοφόρους, οπαδούς της βίας, και από την άλλη, στο ίδιο πρόσωπο, στο δικό μας πάλι, βλέπουν αρνάκια έτοιμα να βολευτούν ήσυχα κι ωραία στο «σύστημα» που καταπολεμούν.
Και μάλλον ψυχίατρος χρειάζεται για να διαγνώσει τι είδους διαταραχή έχουν εκείνοι που από τη μια μεριά συνεργάζονται στενά, φιλικά και μνημονιακά με το ΠΑΣΟΚ και από την άλλη κατηγορούν εμάς ότι γινόμαστε ΠΑΣΟΚ!!».
Με το που ρώτησε αν υπάρχει ψυχίατρος στην αίθουσα, κάποιοι νομίζαμε ότι του ήλθε «μια ξαφνική ψυχολογία». Φαίνεται πως η μνήμη του είναι κοντή. Λησμόνησε ότι σε συγκέντρωση που πατρονάριζε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο υπεύθυνος του τομέα Ενέργειας βάδιζε πρώτος καμαρωτά, γράφτηκε το σύνθημα «Στο Μελιγαλά έγινε μισή δουλειά». Δεν ήταν, άραγε, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αυτός που έδινε «ραντεβού στα γουναράδικα» και αυτός που απειλούσε ότι θα στήσει κρεμάλες στην πλατεία Συντάγματος για πρωθυπουργό, υπουργούς και βουλευτές της συμπολίτευσης; Ή μήπως δεν είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αυτός που, σαν άλλη Πυθία, χρησμοδότησε από τα έδρανα της Βουλής ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα έχει την τύχη του Ουκρανού έκπτωτου προέδρου Γιανουκόβιτς;
Ίσως ισχυριστεί κάποιος ότι η υπόθεση είναι για γέλια, μόνον που ο Αλέξης Τσίπρας είναι εν δυνάμει πρωθυπουργός και αυτό σκορπίζει κλάμα και μελαγχολία…
ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
Στην ίδια συνέντευξη στο «Βήμα», ο Γιώργος Σταθάκης δήλωσε για την Κεντροαριστερά:
«Θεωρώ ότι οι όροι Κεντροαριστερά και Κεντροδεξιά είναι ξεπερασμένοι. Αφορούν την πολιτική δομή της χώρας πριν από την κρίση. Σήμερα δεν ανταποκρίνονται στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς επιδιώκει να δημιουργήσει ένα μεγάλο πλειοψηφικό ρεύμα γύρω από μια θεματική πολύ διαφορετική από εκείνη των όρων αυτών. Αυτό επιβάλλει να κάνουμε τις ευρύτερες δυνατές συμμαχίες, αλλά σε μια πολιτική ατζέντα, η οποία ανταποκρίνεται στο σήμερα και όχι στο παρελθόν».
Τα είπε όλα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και αιτιολόγησε πλήρως τα «περί ψυχιάτρου», ιδιαίτερα με τις επιλογές του Οδυσσέα Βουδούρη για την Περιφέρεια Πελοποννήσου και του Μανώλη Μάκαρη για τον Δήμο Καλαμάτας, οι οποίοι… είδαν φως στα γραφεία της Κουμουνδούρου και ανέβηκαν να πουν μια καλησπέρα, γλυκαίνοντας την καληνύχτα και τα όνειρα γλυκά που τους εύχεται ο ελληνικός λαός! Πάντως, στο εξωτερικό τους πήραν χαμπάρι. Στην Ιταλία το κόμμα που στηρίζει την υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα στην προεδρεία της ΕΕ θα κατέλθει στις ευρωεκλογές με την ονομασία «Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα». Σύμφωνα με δημοσκόπηση της εταιρίας Ixe, «Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» συγκεντρώνει, στη φάση αυτή, το 7,2 % της πρόθεσης ψήφου των Ιταλών.
Καληνύχτα Ευρώπη!!!
Έτσι, σήμερα, στην πολιτική σκηνή βασιλεύει η γραφικότητα, αφού τα περισσότερα κόμματα και κομματίδια δεν έχουν, κυριολεκτικά λόγους ύπαρξης και είναι φανερό ότι στην ίδρυσή του υπερίσχυσε η φιλοδοξία του αρχηγού να τον φωνάζουν πρόεδρο. Η ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού αφαίρεσε την σιγουριά επανεκλογής και έχει μετατρέψει βουλευτές, εν ενεργεία ή αποτυχόντες, να αναζητούν εναγωνίως χώρο που θα τους εξασφαλίσει την παρουσία στην Βουλή. Κάποιος θα πρέπει να τους πει ότι ο πολιτικός βίος της χώρας θα έχει συνέχεια και χωρίς την παρουσία τους.
Από την άλλη, διάπλατα ανοίγουν οι πόρτες στα κόμματα για όποιον πικραμένο έχει αποτύχει σε αυτόν που ανήκε, υπολογίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα διευρυνθεί η πολιτική βάση και θα διεκδικήσει την εξουσία ή θα παίξει ρυθμιστικό ρόλο. Και οι δύο περιπτώσεις απέτυχαν. ΔΗΜΑΡ και Ανεξάρτητοι Έλληνες φθίνουν σταθερά, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ με την άκριτη πολυσυλλεκτικότητα έχασε κάθε σταθερό προσανατολισμό και μοιάζει περισσότερο με μια παράσταση πολιτικής επιθεώρησης με τα πολλά και ανεξάρτητα μεταξύ τους σκετς.
Η πορεία του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θα μπορούσε να σκορπίζει το άφθονο γέλιο μιας επιθεώρησης, αν δεν υπήρχε το τραγικό στοιχείο ότι είναι μια εν δυνάμει κυβέρνηση και έχει πολλές πιθανότητες αύριο να κληθεί να κατευθύνει τις τύχες της χώρας.
ΠΟΡΕΙΑ ΤΑΛΑΝΤΩΣΕΩΝ
Από την ίδρυση του ΚΚΕ Εσωτερικού, της μήτρας των μετέπειτα μεταλλαγών του, τα στελέχη του εξάρτησαν την ύπαρξη του κόμματος στην αντιπαράθεση με την ηγεσία του ορθόδοξου ΚΚΕ. Τα πρώτα του βήματα είχαν να κάνουν περισσότερο με τις καρέκλες της ηγεσίας του ΚΚΕ και έσερναν τις προσωπικές αντιθέσεις τους από την διαμάχη «ζαχαριαδικών» και «κολιγιαννικών», που κάποια στιγμή πήρε άγριες διαστάσεις, έστω και αν οι περισσότεροι έμαθαν λίγα ή ελάχιστα για τον εσωκομματικό σπαραγμό.
Η μεταχουντική νομιμοποίηση του ΚΚΕ έφερε στην επιφάνεια το πρόβλημα της επιβίωσης δίπλα στην ορθόδοξη μερίδα, αφού τον χώρο της σοσιαλιστικής αντίληψης τον είχε καρπωθεί το ΠΑΣΟΚ, με την αριστερή ρητορική του Ανδρέα Παπανδρέου. Το πείραμα η Αριστερά να ενωθεί απέτυχε παταγωδώς, με αποτέλεσμα τα στελέχη που παρέμειναν στον Συνασπισμό πέρασαν σε πιο δεξιές θέσεις και από εκεί στο ΠΑΣΟΚ, που μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, ξέχασε ακόμα και την αριστερή ρητορική και ακολούθησε μια καθαρά δεξιά πολιτική.
Στην μετακίνηση προς τα δεξιά, μεγάλο ρόλο έπαιξε η κατάρρευση των κομουνιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης. Η νέα τάξη πραγμάτων οδήγησε τον αριστερό ΣΥΝ να ξεχάσει τι σημαίνει Αριστερά και να προσδεθεί στο άρμα της ευρωπαϊκής πορείας, γέρνοντας επικίνδυνα στην σοσιαλδημοκρατία. Έτσι, τον Ιούλιο του 1992, η Κ. Ε. του κόμματος ομόφωνα αποφάσισε η χώρα να αποδεχθεί την Συνθήκη Μαάστριχτ.
Η μεγάλη στροφή του ΣΥΝ έγινε μετά την αποτυχία του να εκλέξει βουλευτή, στις εκλογές του 1996, που έφερε την παραίτηση του Νίκου Κωνσταντόπουλου και την ανάληψη της προεδρίας από τον Αλέκο Αλαβάνο. Ο ΣΥΝ ανοίχθηκε σε συμμαχίες με στόχο να διευρύνει την βάση του και να μη μείνει έξω από την Βουλή για άλλη μια φορά. Ενώ από την ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ και μετά, οι πόρτες άνοιξαν διάπλατα σ’ όλα τα πολιτικά αποτυχημένα κομματίδια, όπως ήταν το ΔΗΚΚΙ, που πρώτα είχε αναζητήσει στέγη και συνεργασία στο ΚΚΕ. Ακόμα πιο διάπλατα άνοιξαν οι πόρτες σε πρόσωπα.
ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΜΑΤΣ…
Αυτό το πανόραμα ετερόκλητων στοιχείων, που θύμιζε έντονα την δημιουργία της πάλαι ποτέ Ένωσης Κέντρου, συνέχιζε να χρησιμοποιεί αριστερή ρητορεία, αλλά να σπαράσσεται εσωτερικά από δεξιές αποκλίσεις.
Το 2008, που ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιολογούσε το κάψιμο της Αθήνας και μιλούσε για δίκαια αγανακτισμένα παιδιά, ο ευρωβουλευτής του, τότε, και σημερινός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος όχι μόνον ψήφιζε την Έκθεση Σέρκα, αλλά την χαρακτήρισε και αναγκαίο βήμα για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Η Έκθεση Σέρκα δίνει την ευκαιρία σε ένα εργοδότη να κρατά για δουλειά τους εργαζόμενους για 13 ώρες την ημέρα, χωρίς να καταβάλει υπερωριακή αποζημίωση. Απλά, έπρεπε στο διάστημα ενός χρόνου να ανταποδώσει τις παραπάνω ώρες με άδεια. Δηλαδή, πιάσ’ το αβγό και κούρευτο.
Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ από την μια μεριά με επαναστατική γυμναστική κατάγγελνε την διάλυση των εργασιακών σχέσεων και από την άλλη, ψήφιζε την οδηγία που τις διέλυε και ταυτόχρονα διαδήλωνε, οριζοντίως και καθέτως, την αταλάντευτη προσήλωσή του στην ΕΕ. Αυτή την αντιφατική πολιτική του με υπεροχή την αριστερής ρητορικής την κράτησε όσο τα εκλογικά ποσοστά του έμεναν στο 4%. Μέχρι που στις εκλογές του 2012, πλησίασε το 30% και έγινε Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Από εδώ και πέρα αρχίζουν τα… πανηγύρια! Το πάνω χέρι, με συντριπτική πλειοψηφία, το έχουν οι δεξιές αποκλίσεις, που αποφάσισαν να γείρουν ακόμα περισσότερο στην σοσιαλδημοκρατία, μετά την ενοποίηση σε ένα κόμμα και το συνέδριο που το αποφάσισε. Πρότυπο στάθηκε η πορεία του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, τον οποίο προσπάθησε να μιμηθεί ακόμα και στον τόνο της φωνής του ο Αλέξης Τσίπρας. Έτσι, άρχισε ένα ατελείωτο πανηγύρι διγλωσσίας και δελτία Τύπου που καταγγέλλουν τους πάντες για διαστρέβλωση των δηλώσεων στελεχών του.
ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ…
Στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ, πριν το 1981, κυριαρχούσε το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και από το μπαλκόνι ο Ανδρέας έταζε ότι, σαν πρωθυπουργός, θα προχωρούσε σε δημοψήφισμα για την παραμονή μας στο ΝΑΤΟ ή την ΕΟΚ, στην οποία μπήκαμε την ίδια χρονιά. Φυσικά, ούτε δημοψηφίσματα έγιναν ούτε από την ΕΟΚ βρήκαμε ούτε οι βάσεις έφυγαν. Δεν βρέθηκε, όμως, κανένα από τα στελέχη του να πει κάτι το αντίθετο.
Σημαία του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά και μετεκλογικά το 2012 ήταν η κατάργηση του μνημονίου. Σε κάθε συγκέντρωση ο Αλέξης Τσίπρας διαλαλούσε ότι από την πρώτη στιγμή που ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κυβέρνηση, θα καταργούσε με ένα νόμο το μνημόνιο και θα έφερνε την χώρα στην κατάσταση προ κρίσης. Λίγο αργότερα αυτοαναιρέθηκε, δηλώνοντας ότι θα διαπραγματευθεί μία νέα δανειακή σύμβαση με λιγότερο επαχθείς όρους και σταδιακά, σε βάθος χρόνου θα επανέλθουμε στην προ κρίσης κατάσταση.
Πριν, όμως, αλέκτωρ λαλήσει τρις, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δήλωσε ότι το μνημόνιο είναι ένα εργαλείο που έχει για στόχο την δημοσιονομική σταθερότητα και την δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος. Ανερυθρίαστα δήλωσε ότι τον ίδιο στόχο έχουν και στον ΣΥΡΙΖΑ και ότι θα αυξήσουν το πρωτογενές πλεόνασμα με την πάταξη της φοροδιαφυγής, της μαύρης οικονομίας και της διαφθοράς. Υπάρχει κάποιος στην Κουμουνδούρου να μας διαβεβαιώσει ότι αυτό δεν ήταν και στόχος των κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της κυβέρνησης Παπαδήμου και των συγκυβερνήσεων, της τρικομματικής και της σημερινής δικομματικής;
Όμως ο τομεάρχης Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Σταθάκης ξαναχτύπησε, μετά τα περί χαμηλών συντελεστών φορολογίας των Ελλήνων και ότι θα πρέπει η φορολογία να ανέβει στο 43% του ΑΣΕΠ. Σε συνέντευξή του στο «Βήμα» είπε:
«Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σταθερά προσανατολισμένος στην παραμονή της χώρας στην ΕΕ και στο ευρώ, παρά τις διαφορετικές απόψεις, και αυτό επικυρώνεται και από την υποψηφιότητα του Αλ.Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν. Συνεπώς δεν τίθεται ζήτημα με αυτούς τους όρους. Εμείς ισχυριζόμαστε ότι οι προτάσεις μας είναι επωφελείς και για την ΕΕ σε σχέση με το αδιέξοδο στο οποίο έχει φτάσει το ελληνικό πρόβλημα και για την Ελλάδα, αφού θα αποδεσμευθεί από την σημερινή κατάσταση και θα δημιουργήσει προϋποθέσεις οικονομικής ανάπτυξης με κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη. Μπορεί να υπάρξουν εντάσεις, αλλά θα πρυτανεύσουν, ως συνήθως, η κοινή λογική και η ανάγκη να εξυπηρετηθεί το κοινό συμφέρον. Και συγκρούσεις μπορεί να υπάρξουν, όμως το θεωρώ απίθανο να οδηγήσουν σε ακραία φαινόμενα.
Σε απλά νεοελληνικά, θα φέρουμε κάποιες αντιρρήσεις για την «τιμή των οπλών», αλλά τελικά θα πρυτενεύσει η λογική και θα κάνουμε ό,τι μας ζητήσουν.
ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΟΛΥ ΓΕΛΙΟ
ΦΕΡΝΕΙ ΚΛΑΜΑ…
Στην παρουσίαση των υποψηφίων για την Περιφέρεια Αττικής, τον Δήμο Αθηναίων και τον Δήμο Πειραιωτών, ο Αλέξης Τσίπρας είπε προς τους συγκεντρωμένους, κατά πιστή αντιγραφή από την ιστοσελίδα του κόμματος:
«Τις τελευταίες μέρες εντάθηκε η επίθεση εναντίον μας ότι δεν είμαστε συνεπείς.
Ακριβώς όπως το ακούτε. Ότι δεν είμαστε συνεπείς!
Ότι μας ενδιαφέρει μόνο η εξουσία για την εξουσία.
Ότι κάνουμε εκπτώσεις, από τις θέσεις μας.
Ότι τα βρίσκουμε με τη διαπλοκή, με την οικονομική ολιγαρχία, με το «σύστημα».
Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πασοκοποιείται -καινούργια λέξη αυτή, που τη λανσάρει η διαπλοκή για μόδα.
Συγνώμη, αλλά στο σημείο αυτό θα ήθελα να ρωτήσω κάτι εξίσου σοβαρό με όλα αυτά:
Μήπως υπάρχει κάποιος ψυχίατρος στην αίθουσα;
Γιατί μόνο ψυχίατρος μπορεί να εξηγήσει από τι πάσχουν εκείνοι που από τη μια βλέπουν στο πρόσωπό μας θηρία, εξτρεμιστές, τυχοδιώκτες, κουκουλοφόρους, οπαδούς της βίας, και από την άλλη, στο ίδιο πρόσωπο, στο δικό μας πάλι, βλέπουν αρνάκια έτοιμα να βολευτούν ήσυχα κι ωραία στο «σύστημα» που καταπολεμούν.
Και μάλλον ψυχίατρος χρειάζεται για να διαγνώσει τι είδους διαταραχή έχουν εκείνοι που από τη μια μεριά συνεργάζονται στενά, φιλικά και μνημονιακά με το ΠΑΣΟΚ και από την άλλη κατηγορούν εμάς ότι γινόμαστε ΠΑΣΟΚ!!».
Με το που ρώτησε αν υπάρχει ψυχίατρος στην αίθουσα, κάποιοι νομίζαμε ότι του ήλθε «μια ξαφνική ψυχολογία». Φαίνεται πως η μνήμη του είναι κοντή. Λησμόνησε ότι σε συγκέντρωση που πατρονάριζε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο υπεύθυνος του τομέα Ενέργειας βάδιζε πρώτος καμαρωτά, γράφτηκε το σύνθημα «Στο Μελιγαλά έγινε μισή δουλειά». Δεν ήταν, άραγε, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αυτός που έδινε «ραντεβού στα γουναράδικα» και αυτός που απειλούσε ότι θα στήσει κρεμάλες στην πλατεία Συντάγματος για πρωθυπουργό, υπουργούς και βουλευτές της συμπολίτευσης; Ή μήπως δεν είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αυτός που, σαν άλλη Πυθία, χρησμοδότησε από τα έδρανα της Βουλής ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα έχει την τύχη του Ουκρανού έκπτωτου προέδρου Γιανουκόβιτς;
Ίσως ισχυριστεί κάποιος ότι η υπόθεση είναι για γέλια, μόνον που ο Αλέξης Τσίπρας είναι εν δυνάμει πρωθυπουργός και αυτό σκορπίζει κλάμα και μελαγχολία…
ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
Στην ίδια συνέντευξη στο «Βήμα», ο Γιώργος Σταθάκης δήλωσε για την Κεντροαριστερά:
«Θεωρώ ότι οι όροι Κεντροαριστερά και Κεντροδεξιά είναι ξεπερασμένοι. Αφορούν την πολιτική δομή της χώρας πριν από την κρίση. Σήμερα δεν ανταποκρίνονται στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς επιδιώκει να δημιουργήσει ένα μεγάλο πλειοψηφικό ρεύμα γύρω από μια θεματική πολύ διαφορετική από εκείνη των όρων αυτών. Αυτό επιβάλλει να κάνουμε τις ευρύτερες δυνατές συμμαχίες, αλλά σε μια πολιτική ατζέντα, η οποία ανταποκρίνεται στο σήμερα και όχι στο παρελθόν».
Τα είπε όλα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και αιτιολόγησε πλήρως τα «περί ψυχιάτρου», ιδιαίτερα με τις επιλογές του Οδυσσέα Βουδούρη για την Περιφέρεια Πελοποννήσου και του Μανώλη Μάκαρη για τον Δήμο Καλαμάτας, οι οποίοι… είδαν φως στα γραφεία της Κουμουνδούρου και ανέβηκαν να πουν μια καλησπέρα, γλυκαίνοντας την καληνύχτα και τα όνειρα γλυκά που τους εύχεται ο ελληνικός λαός! Πάντως, στο εξωτερικό τους πήραν χαμπάρι. Στην Ιταλία το κόμμα που στηρίζει την υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα στην προεδρεία της ΕΕ θα κατέλθει στις ευρωεκλογές με την ονομασία «Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα». Σύμφωνα με δημοσκόπηση της εταιρίας Ixe, «Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» συγκεντρώνει, στη φάση αυτή, το 7,2 % της πρόθεσης ψήφου των Ιταλών.
Καληνύχτα Ευρώπη!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου