Μιλώντας με ένα θύμα του παραπάνω κυκλώματος, μας περιέγραψε πώς στήνεται η βρώμικη ιστορία. «Στους καταυλισμούς, λοιπόν, των Ρομά, ιδιαίτερα, στη Βουλγαρία εμφανίζονται διάφοροι “τοκογλύφοι”, έτσι λέγονται οι σύνδεσμοι κυκλωμάτων εμπορίας βρεφών που δανείζουν χρήματα στους Ρομά. Τα δάνεια συνήθως δεν μπορούν να αποπληρωθούν και τότε προτείνονται σε εγκύους να πουλήσουν το παιδί που κυοφορούν. Με αυτόν τον τρόπο, το χρέος θα εξοφληθεί και οι γυναίκες θα κερδίσουν επιπλέον χρήματα. Έτσι, οι γυναίκες συνοδεύονται με το διακινητή στην Ελλάδα, γεννούν και πουλάνε τα παιδιά. Τις περισσότερες φορές, όμως, τα χρήματα που εισπράττουν είναι πολύ λιγότερα ή και τίποτα. Βέβαια, αυτή είναι η μία πλευρά. Υπάρχουν και γυναίκες που έρχονται στην Ελλάδα και εξαναγκάζονται να μείνουν έγκυες, με κάθε τρόπο». Άνθρωπος που είναι σε θέση να γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα στην Καλαμάτα, μας έλεγε ότι είναι τόσο μεγάλη η λαχτάρα ορισμένων ζευγαριών να υιοθετήσουν ένα παιδί, που δε φείδονται να πληρώσουν 4.000- 5.000 ευρώ από τα κυκλώματα των Ρομά για να το αποκτήσουν. Μάλιστα, μας διηγήθηκε μια ιστορία, με πρωταγωνίστρια ελεύθερη επαγγελματία που αναγκάστηκε να φτάσει μέχρι τη Σερβία για να αποκτήσει παιδί! Σύμφωνα με την ίδια, η διαδικασία της αγοραπωλησίας στο τυπικό της κομμάτι είναι απόλυτα νόμιμη. Επί της ουσίας, όμως, μάλλον, θα τη χαρακτήριζε ως δουλεμπόριο. Επιπλέον, τα κυκλώματα αυτά είναι αδίστακτα και μετέρχονται διαφόρων τρόπων και μεθόδων προκειμένου να ολοκληρώσουν με επιτυχία την… επιχείρηση που έχουν στήσει. Πρόσφατα μια δικηγόρος στην Καλαμάτα που προσπάθησε να θέσει κάποια ερωτήματα, βρήκε, ως προειδοποίηση, το αυτοκίνητό της κατεστραμμένο. Ακούγοντας κάποιος τις παραπάνω περιγραφές, εύλογα θα αναρωτηθεί τι κάνουν η Αστυνομική Διεύθυνση Μεσσηνίας ή ο αρμόδιος εισαγγελέας. Δε γνωρίζουν τίποτα από τα παραπάνω; Θα πρέπει να σημειωθεί, όμως, ότι το ισχύον θεσμικό πλαίσιο βοηθά στην ανάπτυξη του φαινομένου. Η Ελλάδα μπορεί να κύρωσε το 2009 τη σύμβαση της Χάγης, που απαγορεύει τις ιδιωτικές υιοθεσίες, αλλά το θεσμικό πλαίσιο που ισχύει ακόμη επιτρέπει στα κυκλώματα να οργιάζουν. Πώς είναι δυνατόν να είμαστε η μοναδική χώρα στην οποία ανθεί το εμπόριο βρεφών; Ποιος τρέφει τα κυκλώματα και επιτρέπει την εκμετάλλευση των ανθρώπων που επιθυμούν ένα παιδί; Πόσο εύκολα μπορείς να κατηγορήσεις τους γονείς, θετούς και βιολογικούς; Αυτούς που θα έκαναν τα πάντα για να προσφέρουν μια καλύτερη μοίρα σε ένα παιδί και αυτούς που δε θέλουν ή δεν μπορούν να μεγαλώσουν το παιδί τους;
Στην ιστορία μας ο δράκος δεν είναι τα κυκλώματα μιας προσοδοφόρας επιχείρησης με «ταρίφες» μαύρων χρημάτων. Αν κάποιος ευθύνεται για το όργιο εμπορίας βρεφών, αυτός δεν είναι άλλος από το ίδιο το κράτος και το θεσμικό πλαίσιο που το «ενθαρρύνει», καθώς είμαστε μάλλον η μοναδική χώρα -και όχι απλώς στην «πολιτισμένη Δύση»- που προβλέπει τις ιδιωτικές υιοθεσίες. Μπορεί ο νόμος να απαγορεύει τη χρηματική συναλλαγή, αλλά από τη θεωρία στην πράξη έχει στρωθεί ο δρόμος για ένα επικερδές εμπόριο. Ένας σημαντικός λόγος που ωθεί στις ιδιωτικές υιοθεσίες είναι η γραφειοκρατία και η καθυστέρηση που παρατηρείται διά της νομίμου οδού, αφού καμιά φορά η αναμονή μπορεί να ξεπεράσει και τα τέσσερα χρόνια.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου